قوری گل قرمزی

بعد چند هزار سال اومدم داستان بنویسم :)درباره ی قوری گل قرمزی توی سمساری

بوی دود داره خفم میکنه.سکوت نمیزاره نفس بکشم.توی خونه اون همش سرو صدا بود.روزی که ملیحه و شوهرش منو خریدن هنوز وصله نشده بودم.هردو جوون بودن.کاش پیر بودن الان و ن*م*ر*ده بودن.ملیحه ی من از ته دل میخندید و درحال خندیدن شوهرش بهش با لحنی که عا*ش*قش بودم به من اشاره کرد و گفت:《این قشنگه!عش*ق میکنم میبینم زنم واسم توی قوری گل قرمزی چایی دم میکنه》. لحن این پیرمردم که داره اینجا ۳۰گ*ا*ر*ش*و پو*ک میزنه همینه.شاید واسه همینه به شوهر اون شبیه اونم از چایی هایی که توی من دم میکشید میخورد و ۳۰گ*ا*ر*شو پو*ک میزد و برای ملیحه قصه میگفت

ول کن قصه بافی رو.الان هم اون م*رده هم شوهرش.باورم نمیشه بچه هاش منو و وسایلشونو فروختن به این پیرمرد سمسار.اینجا خیلی تاریکه.خونه ی اون روشن بود.ساکته.اونجا صدای خنده بلند بود.اینجا فقط بوی۳۰*گ*ا*ر میاد.اونجا جمعه ها همش بوی آش میومد.آخخخخ گفتم جمعه.جمعه ها منو پر پر میکرد و بقیه سرویس گل قرمزی شو میچید و توشو آش پر میکرد.یادش بخیر.

امروز جمعس.شمردم،پنجمین جمعس که چایی دم نکردم.پنجمین جمعه که توی این سمساری ام.پنجمین جمعه که صداش نیومده.پنجمین جمعه ای که بوی آش نیومده.پنجمین جمعه که فقط دارم رنگ زرد رو توی در دیوار میبینم.

یه دختر جوون داره میاد.ولی اون نیست.باهاش یه پسره هم هست.ولی اون نیست.دختره داره میخنده ،صداش شبیه اونه.پسره به من اشاره میکنه،میگه:《وصله هاشو میبینی ملیحه!فکر کنم مال یه مامانبزرگ پیر بوده که فوت شده و بچه هاش اینو فروختن،قشنگه نه》؟ یعنی اسم اونم ملیحس؟ پسره باز لب زد:《۳بار بگو قوری گل قرمز تا برات بخرمش》 دختره:《قوری قل گرمزی،گوری قل قرمزی،قوری گل گرمزی.》 پسره گف:《بااااشههه بسه میخرم برات.حاجیییی اینو میپیچی واسه ما؟》