برخی سحابی ها

سحابی یا میغ‌واره به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای میان‌ستاره‌ای گفته می‌شود

سحابی شکارچی این سحابی از نوع سحابی‌های پراکنده‌است و مکان آن در جنوب کمربند شکارچی در صورت فلکی شکارچی قرار دارد. سحابی‌های پراکنده سحابی‌هایی هستند که مرز مشخصی ندارند و بیشتر سحابی‌ها از این نوع هستند. جوان‌ترین و درخشان‌ترین ستارگانی که اکنون در سحابی شکارچی مشاهده می‌شوند کمتر از ۳۰۰٬۰۰۰ سال عمر دارند.[۴] سحابی شکارچی یکی از دقیق‌ترین اجرام مورد بررسی و عکاسی قرار گرفته در آسمان شب است و یکی از غنی‌ترین ویژگی‌های آسمانی است که مورد مطالعه وبررسی قرار داشته‌است.[۵] این سحابی از خود دانستنی‌های بسیاری را در مورد چگونگی روند شکل‌گیری ستارگان و سامانه‌های سیاره‌ای از فروپاشی ابرهای گاز و غبار نشان داده‌است. اخترشناسان توانسته‌اند مستقیماً دیسک‌های پیش سیاره‌ای و کوتوله‌های قهوه‌ای درون سحابی، آشفتگی‌های شدید و متلاطم گازها و اثرهای فرایند فیزیکی یونیزه‌کننده عکس ستاره‌های عظیم مجاور در سحابی را مشاهده کنند

سحابی جغد(به انگلیسی: Owl Nebula) یا مسیه ۹۷ یا ان‌جی‌سی ۳۵۸۷ یک سحابی حلقوی بود که در. این سحابی توسط پیر مچاین و در سال ۱۷۸۱ کشف شد.

حابی عنکبوت قرمز (به انگلیسی: Red Spider Nebula) (به نام NGC 6537 نیز فهرست بندی شده) سحابی سیاره ای است که در نزدیکی قلب راه شیری، در شمال غربی[۳] صورت فلکی کمان قرار دارد.[۴] سحابی دارای شکل برجسته ای دو لوب است که احتمالاً به دلیل یک همراه دوتایی یا میدان‌های مغناطیسی است و دارای تقارن لوب‌ها به شکل 'S' است - لوب‌های مقابل یکدیگر شبیه به هم هستند. اعتقاد بر این است که این امر به دلیل وجود یک همراه با کوتوله سفید مرکزی است. با این حال، دیواره‌های گاز دو ساختار لوب به هیچ وجه صاف نیستند، بلکه به روشی پیچیده موج می‌خورند.سحابی عنکبوت قرمز به سمت صورت فلکی کمان قرار دارد. فاصله آن به‌طور متفاوتی ۱۹۰۰ سال نوری[۵][۶] یا به احتمال زیاد ۳۰۰۰–۸۰۰۰ سال نوری تخمین زده شده‌است

ان‌جی‌سی ۶۳۰۲ یا سحابی پروانه یا سحابی حشره[۱] یا کالدول ۶۹، نام یک سحابی سیاره‌نمای دوقطبی است که در صورت فلکی کژدم واقع شده‌است. ساختار این سحابی، یکی از پیچیده‌ترین ساختارهایی است که در سحابی‌های سیاره‌نما مشاهده شده‌است. طیف نوری سحابی پروانه، نشان می‌دهد که ستاره مرکزی آن یکی از داغ‌ترین ستاره‌ها در کهکشان است؛ آن چنان که دمای سطح آن بالای ۲۰۰٫۰۰۰ درجه کلوین بوده که بیانگر این است که اندازه این ستاره باید بسیار بزرگ باشد.این ستاره مرکزی یک کوتوله سفید بوده و اخیراً با استفاده از دوربین ارتقاء یافته «میدان عریض» نصب شده بر تلسکوپ فضایی هابل کشف شده‌است. ستاره ذکر شده در حال حاضر دارای جرمی حدود ۰٫۶۴ جرم خورشید بوده و توسط یک صفحه استوایی متراکم منحصربه‌فرد تشکیل شده از گاز و غبار، احاطه شده‌است. احتمالاً این صفحه متراکم باعث برون‌ریزی ستاره برای تشکیل ساختار دوقطبی، همانند ساعت شنی شده‌است. این ساختار دوقطبی، ویژگی‌های جالب فراوانی را نشان می‌دهد که در این سحابی سیاره‌نما دیده می‌شود؛ از جمله دیواره‌های یونیزاسیون، گره‌ها و لبه‌های تیز