غیر ممکن..!

باشد؛ تو برو..! ولی قرار نشد فراموشت کنم.. شاید هم قولم را شکستم، عهد شکنِ قهار..! آن وقت برای همیشه تو، چشمانِ عسلی ات، موجِ موهای تیره رنگت، صدای خندیدنت، قدم زدنت و نگاهِ شیطنت آمیزت را از یاد خواهم برد.‌.!

فراموشت خواهم کرد؛ سی و یکم اسفند، یک روز قبل از تولدت؛ وقتی خورشید از غرب طلوع کرد؛ ساعتِ بیست و پنج و شصت و یک دقیقه؛ وقتی ماه دیگر نباشد؛ و دریا مذاب باشد؛ قطبِ جنوب بشود مثلِ صحرای کالاهاری؛ توی پاییزی که برگها نریزد؛

زمستانی که هوا اصلا سرد نشود؛ تابستانی که هیچ جا سبز نباشد؛ بهاری که شکوفه ندهد؛ سالی که عید نداشته باشد؛

روزی که دیگر دوستت نداشته باشم؛ فراموشت می کنم؛ من تورا هیچوقت فراموش خواهم کرد..! هیچوقتِ هیچوقتِ هیچوقت..!