گوی برفی

زمستان شده بود ولی برف نمی بارید همه جا سرد بود ! دخترک زیپ کاپشن بزرگ زرد رنگش را بالاتر کشید ، ارام ارام راه رفت کمی جلوتر مغازه ی زیبایی بود روی ویترین جلوی مغازه کره ی زمین های شیشه ای چیده شده بودند و آن نور پشت سرشان زیبایی آن ها را چند برابر میکرد ...

یک گوی در انتهای ویترین بود از همان گوی هایی که تکانشان می دهی و برف درون آن ها می بارد ! او را به یاد مادرش انداخت مادرش سال ها پیش او را ترک کرده بود ، این گوی را در بین وسایل مادرش دیده بود ! به داخل مغازه رفت و گوی را خرید در جعبه ای در دستش گرفت و ارام به طرف هانه راه افتاد...

در راه خاطراتش را مرور می کرد از همان زمانی که مادرش هر جمعه او را به پارک می برد و با هم بستنی می خوردند. همان زمان هایی که در زمستان همه جا پوشیده از برف بود ، همان وقت هایی که در عکس ها تمام لبخند هایش واقعی بودند!

به خط عابر پیاده رسید روی خط زنی بود با موهایی قهوه ای با پیچ و تاب هایی آشنا ! او مادرش بود به دنبالش دوید آن قدر که کیف کوچکش به زمین افتاد . مادرش از خیابان گذر کرد . و چند ثانیه بعد تصادفی بزرگ روی داد ! دخترکی در آن به آسمان شتافت . می دانید آخرین حرف ماموران پلیس به پدر دخترک چه بود؟ او گوی کوچکی را در هنگام تصادف به آغوش کشیده بود...