شناسایی کهکشان‌های باستانی

در این پست قراره درباره ی شناسایی شدن ۳ کهکشان باستانی توسط تلسکوپ جیمز وب صحبت کنیم.

از مدت‌ها قبل، اخترشناسان بر این باور بودند که شکل‌گیری کهکشان‌ها از یک مدل بسیار خاص پیروی می‌کند. براساس این نظر، ابتدا گازهای کیهانی در توده‌ها جمع می‌شوند، ستارگان از دل آن توده‌ها متولد می‌شوند و در طی میلیاردها سال، ابعاد و تعداد ستاره‌ها به‌تدریج افزایش می‌یابد. بااین‌حال، تلسکوپ فضاییِ جیمز وب که در دسامبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد، صحت این مدل را زیر سؤال برده است.

در یک مطالعهٔ جدید، دانشمندان با استفاده از جیمز وب ۳ کهکشان عظیم را شناسایی کردند و آن‌ها را هیولاهای سرخ نام نهادند. هرکدام از این کهکشان‌ها تقریباً به‌اندازهٔ کهکشان راه شیری بوده‌اند و تنها یک میلیارد سال پس‌از انفجار بزرگ یا بیگ‌بنگ به‌وجود آمده‌اند. اگرچه این زمان بسیار طولانی به‌نظر می‌رسد، اما در جهان ۱۴ میلیارد‌سالهٔ ما، یک میلیارد سال زمان نسبتاً کوتاهی است؛ این کهکشان‌ها باعث طرح یک سؤال اساسی شدند؛ ابعاد این کهکشان‌ها چطور به این سرعت افزایش یافته است؟

دانشمندان دریافته‌اند که این کهکشان‌ها ممکن است به‌دلیل داشتن سیاه‌چاله‌های تغذیه‌کننده، بزرگ‌تر و درخشان‌تر به‌نظر برسند و به این نتیجه رسیدند که کهکشان‌های بزرگ دارای «جرم» غیرمنتظره در واقع کمتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، جرم دارند. بااین‌حال جالب است که این مطالعهٔ جدید هیچ شواهدی از آنچه به‌عنوان «هسته‌های فعال کهکشانی(AGN)» در این کهکشان‌ها شناخته می‌شود، نشان نداد و این احتمال رد شد که تشعشعات شدید آن‌ها ناشی از وجود سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم در مراکزشان باشد.

در نهایت محققان به این نتیجه رسیدند که ویژگی‌های خاص این کهکشان‌ها شامل جرم بالا و تشکیل سریع ستاره‌های آن‌ها در ذات خود این کهکشان‌ها نهفته و توسط یک هستهٔ فعال هدایت نمی‌شود.