خانه ام ابریست ...

خانه ام ابری است~ یکسره روی زمین ابر است با آن.~

از فراز گردنه خرد و خراب و مست~ باد میپیچد.~ یکسره دنیا خراب از اوست~ و حواس من!~ آی نی زن که تو~ را آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟~

خانه ام ابری ست اما~ ابر بارانش گرفته ست.~ در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،~ من به روی آفتابم~ می برم در ساحت دریا نظاره.~

و همه دنیا خراب و خرد از باد است~ و به ره ، نی زن که دائم می نوازد نی ، در این دنیای ابراندود~ راه~ خود را دارد اندر پیش.