خانواده ی ویولن.

به طور کلی خانواده ویولن به چهار ساز اصلی بالا تقسیم میشود. این خانواده از سازها در سده ۱۷ در ایتالیا پدید آمدند.

ویولن امروزی موجودیت خود را مدیون ساز قدیمی دیگری به نام لیرا می‌باشد. این ساز اوایل قرن نهم میلادی در اروپا به حالت خمیده و ایستاده نواخته می‌شد. بر اساس برخی فرضیه‌های دیگر ویولن تکمیل شده سازی به نام رباب است (در فارسی، نوعی کمانچه بسیار قدیمی که خاستگاه آن منطقه سیستان و بلوچستان، افغانستان و هندوستان است) رباب بعدها به اروپا راه پیدا کرد و در آن تغییراتی ایجاد شد و ساز دیگری به نام ربک از روی آن ساخته شد. در عربی ویولن با نام پارسی کمان نامیده می‌شود. برخی معتقدند سازنده ویلون به شکل امروزی آن گاسپارو دا سالو یا گاسپارو برتولتی ایتالیایی است که خود نوازنده چیره دست کنترباس بود.

عکس ربک(Rebec)

"ویولن" ساز زهی آرشه‌ای است. این ساز کوچک‌ترین عضو خانواده ویولن است. تمام سازهای زهی آرشه‌ای ساختمانی بسیار شبیه به یکدیگر دارند و از نظر برخی از ویژگی‌ها مشترک هستنند. برای نواختن، معمولاً روی شانه چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می‌‌شود. سیم‌های ویولن از زیرترین تا بم‌ترین سیم به ترتیب زیر کوک(ساز) می‌‌شوند: می سیم اول، لا سیم دوم، ر سیم سوم، سل سیم چهارم. به دلیل این وسعت صدا، ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک غربی و فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی و هر موسیقی دیگر را حاصل کند. این ساز هیچ محل ثابت و ساکنی به عنوان تکیه‌گاه ندارد و خود نوازنده نیز چنین وضعی دارد؛ جز در آن نقاطی که پایش زمین را لمس می‌کند. دست‌های نوازنده باید تا حد زیادی انعطاف‌پذیر و قوی و دارای حالت فنری باشد و همیشه در سطح شانه یا در حدود آن سطح به کار گرفته شوند.

"ویولا یا ویولن آلتو" ویولن آلتو یا همان ویولا یکی از سازهای زهی و آرشه‌ای از خانواده ویولن است. طرز نواختن ویولا درست همانند ویولن است؛ اما اندازه ساز از ویولن بزرگ‌تر است. علت این تغییر سایز این است که ویولا در پرده بالاتری از ویولن نواخته می‌شود. بنابراین زه‌های آن سنگین‌تر و ضخیم‌تر هستند و آرشه آن نیز سنگین‌تر است. تفاوت دیگر این ساز با ویولن در کوک و وسعت صدای آن است. ویولا صدای منطقه متوسط سازهای این خانواده را می‌دهد.

"ویولن سل" ویلون سل(Violoncello) سازی زهی و آرشه‌ای از خانواده ویولن است. صدای این ساز در منطقه میانی سازهای این خانواده قراردارد و از ویولن و ویولا خیلی بم تر است. ویلون‌سل از ویولن و ویولا (ویولن آلتو) بزرگ‌تر است. در هنگام اجرا، این ساز در بین دو پای نوازنده قرار می‌گیرد و از طرفی دیگر، توسط میله‌ای که در انتهای آن وجود دارد روی زمین استوار می‌شود. این ساز از خانواده سازهای زهی آرشه‌ای است. استفاده از این ساز در تک نوازی‌ها( سلو)، در گروه‌نوازی‌ها، از جمله در ارکسترهای مجلسی و ارکستر سمفونی متداول است. این ساز عضو ثابت در ارکسترها به صورت استاندارد می‌باشد که در بخش باس زهی‌ها قرار می‌گیرد.

"کنترباس" کنترباس بزرگ‌ترین و بم‌ترین ساز زهی آرشه‌ای است که یا به وسیله آرشه، و یا از طریق زخمه زدن (پیسیکاتو) نواخته می‌شود.امروزه این ساز درموسیقی کلاسیک غرب در دسته سازهای زهی نقش مهمی را در ارکستر ایفا می‌کند. این ساز دارای ۴ سیم است، اما نمونه‌های ۵ سیمه این ساز نیز وجود دارد.کنترباس نه تنها در موسیقی کلاسیک غربی، بلکه در دیگرسبک‌های موسیقی مانند جاز، بلوز و راک اند رول کاربرد دارد.