نوجوونی غم انگیز🥲💔 :)

من ۱۲ سالمه . بعضی روزا به خودم میگم : یعنی نوجوونی که انقدر انتظارش رو میکشیدم ، این بود؟ واقعا این بود؟ بزرگ میشم دیگه زود نمیخوابم ، بزرگ میشم خوشحالم ، بزرگ میشم حالم خوبه ، این بود؟؟ بعضی روزا حالم انقدر بده که حتی نمیدونم میخوام برم مدرسه با نه . چون توی دوران بلوغم ، حتی سر کوچکترین چیزا گریم میگیره . توی مدرسه ، حتی وقتی به یه آهنگ غمگین فکر میکنم ، گریم میگیره . و گاهی حتی دلم نمیخواد برم مدرسه ، چون حوصله جواب دادن به سوالای بی سر و ته مدیر و ناظم و معلم رو ندارم که میگن : چرا گریه میکنی؟

انقدر توی مدرسه ، موقع گریه کردن باهام بدرفتاری میکنن که با خودم میگم : اینا دوره نوجوونیشون رو یادشون نمیاد؟؟ بعد فردای همون روز ، هرچقدرم به اون آهنگ غمگین فکر میکنم ، گریم نمیاد🙂 بدتر از همه ، دوستایی ان که دورت جمع میشن و میپرسن چی شده . البته ، این نشونه با معرفتیشونه ، ولی کاش میشد فریاااددد بزنم و بهشون بگم : آقااااااا ‌. من خودمم نمیدونم چمه . من برای خودمم نمیتونم توضیح بدم چه حالی دارم . توروخدا ولم کنیننن . من حالم بدهههههه ! ولی فقط باید خودتو نگه داری و با لبخند به اونا و معلم بگی : خوراکی ندارم یا امتحانمو بد دادم تا فکر نکنن بچه ای و بی دلیل گریه میکنی .

تازه بعدشم کلی نصیحتت کنن که درس بخون تا امتحانو خوب بدی یا بگن برای امتحان دادن که گریه نمیکنن . ولی تو دردت یه چیز دیگست و حتی حوصله توضیح دادنشم نداری . قسمت بد بعدی وقتیه که احوالات درونیت رو حتی نمیتونی برای مامانت توصیف کنی . مامانی که از بچگی کل کاراتو زیر و بم اتفاقایی که برات افتاده رو میدونه ، ولی حالا حتی به اونم نمیتونی بگی و اونم نمیتونه با حرفات آرومت کنه :) فقط میتونی بری بغلش و از هق هق گریه تکون بخوری🙂 همه اینا فقط و فقط بخاطر بلوغه . گاهی به خودم میگم : کاش این دوران زودتر تموم شه . کلی آدم در طول روز هستن که سوال پیچت میکنن . ناظم و مدیر و معلم ، دوستات ، مادربزرگ پیرت که بنده خدا انقدر پیره درک این چیزا رو نداره ، فامیلایی که خداروشکر خودم تجربه نداشتم بهم چیزی در این مورد بگن و همیشه درکشون بالا بوده ، اما برای بعضیا ، فامیلا هم به این دسته افراد اضافه میشن . هرروز صبح زود ، میری مدرسه ، پنج ساعت حال بد تمام ، بدون حتی یه بغل یا یه حرف از طرف کسی که دوسش داشته باشی و بتونه آرومت کنه . وقتی میری خونه ، فقط دلت میخواد روی تختت دراز بکشی ، گریه کنی و تخت بخوابی . فردا هم معلم تنبیهت میکنه چون تکلیف ننوشتی ، درصورتی که نمیدونه تو دیروز فکر میکردی افسردگی گرفتی و اصلا حوصله تکلیف نوشتن نداشتی .

اگه تو هم بعضی وقتا به هرررچیی فکر میکنی گریت میگیره ، اگه گاهی همش بی حوصله و غمگینی ، اگه انقدر ناامیدی که فکر میکنی زندگی دیگه ارزش نداره ، اگه یه دفعه تماامم ناراحتی ها و مشکلات زندگیت میاد جلو چشمت ، بدون همش بخاطر بلوغه🙂 دوره ای که همه آدما گذروندنش و تو هم ازش رد میشی . میدونم خیلی سخته ، ولی بالاخره میگذره . ۳ تا اسلاید از ناراحتیاش گفتم ، ولی این ۱ اسلاید برای توییه که شاید الان همین حال و داری و از ناراحتی به فضای مجازی پناه آوردی . میدونم خیلی سخته ؛ میدونم که همین الان موقع خوندن این متن داری گریه میکنی ، ولی قول میدم ، قول میدم چیزای خوبی هم داره . تبدیل به یه خانم میشی🙂 دیگه بزرگ و بالغ میشی🙂 همه چیزایی که آرزوشونو داشتی ، استایلای تینیجری ، میکاپ ، مستقل شدن ، زیبایی ، شکل رفتن شخصیت و....... ببین ، زیبایی هایی هم داره ، درسته؟ دیدی؟ حالت بهتر شد؟ خودمم خیلی وقتا اینجوری میشم . شاید از ۴ هفته ماه ، ۱ یا ۲ هفته همینجوریم . ولی چاره ای نیست . هروقت حالت بد بود ، بدون یه نفر اینجاست تا محکم بغلت کنه و بدون هیچ سوالی ، سرت رو نوازش کنه🙂 :)