سیاهی

به دیوار خیره مانده بود در عجب این بود که چگونه در این شکاف دردناک گلی زیبا وجود آمده است میخواست بداند به چه تشبیه می شود زندگی ؟درد ؟ شادی؟ صبر؟ ولی او آنقدر شکسته بود که فکرش فقط به درد می رسید بلند شد و دستی روی گل کشید آخی از سر کلافگی کشید و زمزمه کرد برای زیبایی کسی قربانی شود

اگر درد دلش را نمی دانستم نمی فهمیدم چه می گوید شاید هم می گفتم دیوانه شده است گل چنین زیبایی درد میگوید اما او راست میگفت هر کسی جای او بود و آن صحنه دل خراش رفتن عزیزش را میدید چنین میگفت من شاهد آن صحنه دل خراش بودم او بدون اینکه به مروارید هایی که از چشم هایش می چکید سوار هواپیما شد و پی آرزو هایش رفت آرزویی که با سوء استفاده از او میتوانست به آن برسد

دگر چیزی خوشحال اش نمی کرد لبخند هایش کوتاه بود و حتی کم آ کم می آمد به سویش رفتم و بغلش کردم می گریست دوباره ،دوباره مروارید هایش سرازیر شده بودند می گریست و میگفت تنها رفت و مرا با درد رفتنش تنها گراست و او را در باتلاقی از سیاهی فرو برد.

تموم شد یک سوال چطور دل هم رو می شکنیم بدون توجه به احساسات طرف مقابل انجام ندیم چه دختر چه پسر بازی دادن دل طرف مقابل و بد جوری میشکنه 😔