اندام های وستجیال

خب اول از همه میریم سراغ ریشه شناسی کلمه وستجیال !! این اصطلاح اولین بار توسط چارلز رابرت داروین در کتاب نزول انسان که در سال 1890 نوشته شده است به کار برده شد و به 3 دسته از اندام هایی اشاره داشت که : 1_در انسان کاربردی ندارند و وجود انها تاثیری در حیات و بقای انسان نخواهند داشت یا 2_اندام هایی که کاربرد چندان زیادی نداشته و فعالیت کمی دارند اما به احتمال زیاد در گذشته پر کاربرد بودند و یا 3_کاربرد انها به طور قطعی و کامل مشخص نیست . این کلمه به معنی تحلیل رفته ها یا بازمانده های ژنتیکی است .

به طور کلی و قابل قبول 8 اندام به عنوان اندام های وستجیال به صورت همگانی مورد قبول واقع شده اند ( اندام های دیگر هم هستند ولی برخی با انها موافق نیستند ) که عبارت اند از : 1_ استخوان دنبالچه .2_دندان عقل .3_عضلات گوش .4_لایه صورتی رنگ گوشه چشم ( پلیکا سمیلوناریس ) .5_عضلات و زرد پی های خاص در انسان .6_عضلات و قسمتی از استخوان پس سر .7_ماهیچه دراز کف‌دستی که به شکل تاندونی کوچک بین ماهیچه خم‌کننده مچ به زند بالایی و ماهیچه خم‌کننده مچ به زند پایینی دیده می‌شود .8_موی برخی از قسمت های بدن ( یا به طور کلی کل سطح بدن ) .

شاید جالب باشد که بدانید علاوه بر اندام های وستجیال یک سری رفتار ها نیز در انسان وجود دارد که به رفتار های وستجیال معروفند که این رفتار ها شامل : 1_رفلکس دست ها .2_سکسکه .3_سیخ شدن مو های بدن هستند . در اسلاید بعد به معرفی تعدادی از اندام های و رفتار های وستجیال خواهم پرداخت .

دندان عقل : دندان عقل، سومین و آخرین دندان از دندان‌های آسیای بزرگ است که در دهان انسان می‌روید و دندان‌پزشکان اصطلاحاً آن را دندان آسیای سوم یا سومین دندان مولار (M3) می‌نامند . طبق نظریات و توضیحات بسیار این دندان ها در انسان های نخستین که در رژیم غذایی خود انواع گیاهان و ریشه های سخت را داشته اند باعث میشده تا در جویدن و خوردن این مواد غذایی راحت تر عمل کنند ولی بعدا بر اثر تغییر رژیم غذایی و انتخاب طبیعی امثال این دندان ها کاهش یافته و فک ها به شکل امروزی در امده اند .

استخوان دنبالچه : دنبالچه، بقایای دم از بین رفته‌است.تمامی پستانداران در مرحله ای از زندگی خود دارای دم هستند. در انسانها نیز به مدت ۴ هفته وجود دم مشاهده می‌گردد که این چهار هفته، مطابق با مراحل ۱۴ تا ۲۲ رویان انسان می‌باشد. این دم در روزهای ۳۱ تا ۳۵ رویان به برجسته‌ترین حالت خود می‌رسد.

رفلکس یا واکنش سریع و غیر ارادی دست برای بسته شدن : علاوه بر اندامهای وستیجیال, رفتارهای وستیجیال هم در انسان دیده میشود.رفلکس چنگ زنی کف دستی ، که درواقع یک ساختار نیست و یک رفتار وستیجیال است، در بدو تولد ظاهر می شود و تا پنج یا شش ماهگی ادامه دارد. زمانی که یک شی در دست نوزاد قرار داده می شود و کف دست او را لمس می کند انگشتان دست بسته خواهند شد و آن شیء را چنگ می زنند. این گرفتن قوی اما غیر قابل پیش بینی است، هر چند که ممکن است قادر به پشتیبانی از وزن کودک باشد، آنها همچنین چنگال خود را به طور ناگهانی و بدون هشدار آزاد می کنند. حرکت معکوس می تواند با نوازش پشت یا کنار دست القا شود. رفلکس کف دست به عنوان یک رفتار وستیجال در نوزادان انسان وجود دارد. هنگام قرار دادن انگشت یا یک شیء در کف دست نوزاد، آن شیء را بطور محکم با چنگ می گیرد. برخی از نوزادان (37 درصد با توجه به مطالعه انجام شده در سال 1932) با این حرکت قادر به تحمل وزن خود از روی یک میله هستند.

بسیاری از اندام های دیگر نیز به عنوان اندام های وستجیال شناخته میشوند اما به دلیل اینکه معیار خاصی از کاربردی بودن یا از کار افتاده بودن برای این اندام ها تعریف نشده بحث و تفاووت نظر زیاد است ولی من سعی کردم در این پست اندام هایی را نام ببرم که تا حد زیادی مورد قبول هستند . توجه داشته باشید که اکثر این رفتار ها و اندام ها در دوران نوزادی از بین میروند یا به شدت تحلیل میابند . در مورد اندام هایی مانند آپاندیس و لایه گوشه چشم در سایت پست هایی ساخته شده اند که میتوانید از انها برای اطلاعات بیشتر استفاده کنید :)