معرفی ورزش موی تای

سلااااااام برای آشنایی با ورزش موی تای این پست رو بخونید

اگر به تازگی علاقه مند به ورزش های رزمی شده اید، احتمالا نام تعداد زیادی رشته و شاخه ورزشی به گوشتان خورده و هنوز تصمیم نگرفته اید کدامیک را آغاز کنید. قطعا نام تکواندو و کاراته را بارها شنیده اید اما ورزش هایی مانند جوجیتسو و موی تای هم نام هایی آشنا در ورزش های رزمی هستند. به همین دلیل سعی دارم شما رو با ورزش بیشتر آشنا کنم

یکی از رشته های ورزش های رزمی موی تای است که از آن با نام بوکس تایلندی هم یاد می شود. این ورزش که با ترکیبی از به کارگیری اندام هایی مانند ساق پا، زانو، آرنج و مشت انجام میشود با نام هنر یا ورزش 8 اندام نیز شناخته می شود. خاستگاه موی تای تایلند است. اوج گسترش موی تای به اواخر قرن 20 تا 21 باز می گردد.

آغاز موی تای را می توان به قرن شانزدهم به عنوان هنری رزمی که در زمان صلح توسط سربازان پادشاه آن زمان انجام می شد معرفی کرد. در آن زمان موی علاوه بر اینکه تکنیکی برای استفاده در جنگ های واقعی بود، به نوعی ورزش رزمی تبدیل شده بود که در آن حریفان در میدان مسابقه برای جنگ می رفتند و توسط تماشاچیان تشویق می شدند. رفته رفته این مسابقات و ورزش موی تای پای ثابت و بخشی از جشن ها و مراسمی بود که در معابد تایلند برگزار میشد. در زمان پادشاهان مختلف در تایلند در نظام و قوانین این ورزش تغییراتی ایجاد شد و رفته رفته موی تای و قوانین مربوط به آن به شکل امروزی درآمد.

اولین رینگ بوکس تایلند در سال 1921 میلادی ساخته شد و قوانین جدیدی برای این مسابقات وضع شد. برای مثال تا پیش از این حریفان برای محافظت از دست و انگشتان خود طناب می بستند اما در این دوره به جای طناب از دستکس و محافظ کشاله ران استفاده شد. در این دوران بود که این ورزش نام امروزی خود را دریافت کرد و به نام Muay Thai شناخته شد. اوج محبوبیت موی تای به سال های 1980 تا 1990 برمیگردد. مبارزان برنده در این مسابقات به واحد پول تایلند جایزه دریافت می کردند. در مویتای امروزی تقریبا از تمام حرکات بدن استفاده میشود. سابق بر این اصول مویتای بر پایه ضربه در مقابل ضربه بود اما امروزه این امر دیگر مطلوب و مورد قبول نیست.

لباس سنتی موی تای : مونگخون که همان هدبند است و pra jiad یا بازوبند اکثرا قبل از آغاز مسابقه و در حلقه پوشیده می شود. در گذشته مبارزان تکه ای از لباس مادر را بر روی بازوی خود یا روی انگشتان خود میبستند که به نشانه خوش شانسی بود. اما اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم در انجام ورزش موی تای لباس خاصی مانند ورزش تکواندو یا جودو مورد نظر نیست. دفاع شخصی موی تای که با نام های موی بوران و کرابی کرابونگ شناخه می شود و حتی با سلاح های سردی مثل شمشیر و چوب هم کار می شود یکی از قدیمی ترین و جذاب ترین سبک های دفاع شخصی به شمار می رود.

جمع بندی : همانطور که گفته شد موی تای یکی از شاخه های ورزش های رزمی است که بر قدرت بدنی و استقامت تاثیر به سزایی دارد. مزایای انجام این ورزش بی شمارند و فردی که مویتای را به عنوان فعالیتی روزانه انتخاب می کند از قدرت بدنی و اعتماد به نفس بالایی برخوردار خواهد شد.