دفتر خاطرات .

امروز بازم صدای شلیک سربازا به گوشم میرسید، دیگه برام عادی شده بود، مثل لالایی هر صبح که هشت سال پیش مادرم برام هر شب میخوند تا خوابم ببره، مامانم از سر قحطی مرد. برای همه و حتی خودم سوال بود من هم گشنگی میکشیدم، چرا نمردم، کاش من جای مامانم میمردم، وقتی اومدم بالای سرش دیدم تو برف ها افتاده و پوستش همرنگ دستام شده بود،

وقتی که زغال اخته های خونه ی اقای سباستین رو میدزدیدم و میخوردم و رنگ قرمزش روی دستام میموند. همیشه هم دعوام میکرد که از درخت مثل میمون بالا نرو، بیا به خودم بگو برات بچینم، یادمه بابا میگفت اقای سباستین رفته جنگ، از یه جایی به بعد دیگه برنگشت، اونوقت من با خیال راحت زغال اخته میخوردم، الانم دوتاشون دستمه، یاد مامانم افتادم. همیشه میگفت اقای سباستینو اذیت نکن، راست میگفت، واقعا مرد مهربونی بود، دزد نیستما، میدونم اقای سباستین از خوردن زغال اخته های درختش راضیه، فقط اینبار وقتی میرم بچینم مراقبم که چیزیم نشه ولی موهام به شاخه ها درخت گیر میکنه.

من پیش مامان بزرگم زندگی میکنم، اون هر روز گریه میکنه و اسم داییمو زمزمه میکنه، من که نمیدونم چرا اینقدر اسم دایی رو صدا میزنه، همه میگن دایی توی جنگ مرده، من خودم شال گردنشو دیدم که برام فرستاد، میدونم اون خودش اون شال گردنو بافته و فرستاده، چون رنگ مورد علاقه ی دایی نیلی بود، نمیدونستم نیلی چه رنگیه، یه روز رفتیم کنار دریا، دریارو نشونم داد و گفت رنگ این دریا نیلیه، حتی بوی خود دایی رو میداد، همیشه سیگار میکشید و صداش به خاطر همین گرفته میشد، مامان بزرگ همیشه بهش میگفت سیگار نکش، ولی اون انگار با سیگار دوست بود، ولی اخه مگه میشه دوست ادمو مریض کنه ولی همیشه دوست بمونن؟

یادمه کوئن همیشه تغذیه هامو میخورد و جلوی بچه ها مسخرم میکرد، ولی همیشه بهم میگفت ما دوستیم، پس فردا برام ساندویچ مربای توت فرنگی با کره ای که مامان بزرگت درست میکنه بیار، دوستی منو کوئن مثل دوستی دایی و سیگاره، من هیچوقت نمیتونستم نبود کوئن رو تصور کنم، اگر چه همیشه مسخرم میکرد، تغذیه هامو میخورد، وسایلمو بر میداشت، و رازامو به بقیه میگفت، اما دوستم بود، نمیتونستم ولش کنم.

یادمه یه روز بهم گفت اگه بفرستنت جنگ چیکار میکنی، بهش گفتم اگه میتونستم اقای سباستین رو پیدا میکردم و میگفتم درخت زغال اخته ها هر روز داره پر بار تر میشه و میوه های خوشمزه ای داره، به بابا میگفتم زود برگرده، و از دایی برای فرستادن شال گردن نیلی رنگ که بوی سیگار میداد تشکر کنم.