زندگی بتهوون

سلامممممممم راستش شاید براتون حوصله سربر باشه اما من وقتی کنجکاو شدم و رفتم خوندم ، خیلیییییی خوشم اومد ! گفتم خب با شما هم به اشتراک بزارم این حس خوبمو. واقعا منم اوایلش حوصلم داشت سر میرفت اما بعدش خیلی خوشم اومد واقعا جالب بود راستی لایک و کامنتم یادتون نره چون تک تک این کلمه هارو خودم بشخصه نوشتم

در سال 1779 ، کریستین گاتلوب نیفه ، اهنگساز ، به بن رفت . بتهوون تصمیم گرفت شاگرد این استاد بشه .خلاصه نیفه برعلاوه تدریس به بتهوون اونو به سمت اجراهای عمومی هم برد . زمانی که بتهوون حرفه ای شده بود ، تصمیم گرفت شروع کنه زدن به سبک وینی ، که توسط هایدن و موتسارت درست شده .بتهوون به قدری استعداد داشت که نیفه اونو به عنوان دستیار نوازنده اصلی ارگ دربار به خدمت در اورد . توی سن هفده سالگی بتهوون ، مادر اون فوت شد و این اتفاق تاثیر خیلی زیادی برای روحیه بتهوون داشت .

بتهوون به مراسم های مهم کلیسایی دعوت میشد و اونجا ساز مینواخت و همین موضوع بیشتر توجه دربار رو جلب میکرد. توی این زمان ، بتهوون خیلی زیاد تحت تاثیر موتسارت بود و تصمیم داشت که بره و شاگرد خصوصی اون بشه ، اما ماجرای فوت مادرش اجازه نمیداد.بتهوون بعد یه مدتی پاشو از کلیسا فراتر گذاشت و وارد عمارت طبقه ی اشراف شد . اونجا ،هم برای نواختن در مراسم مهم و هم برای تدریس به بچه های صاحب اون عمارت پول خیلی خوبی کسب میکرد .

در سال 1792 ، فرصتی پیش اومد که برای ادامه ی اموزش به ویان سفر کنه . در ویان شد شاگر یوزف هایدن ، اما اصلا از روش تدریسش خوشش نمیومد.اما چیزی از رابطه دوستی اونا کم نشد ، جوری که تا سال 1809، یعنی تا زمان فوت هایدن پایدار بود . هایدن بتهوون رو با افراد بزرگی اشنا کرد که در آینده ی بتهوون خیلی تاثیر داشت .بعد یه مدتی که اوضاعش توی وین خوب شد ، دوتنا برادر کوچیکترشو به ویان اورد.پدرش قبول نکرد که به وین بره .

اولین کنسرت بتهوون در وین بود و خیلی هم ازش استقبال شد !خلاصه حدود 32 تا سمفونی ساخت و موفق شد . در سال 1800 میلادی ، شنوایی بتهوون رو به ضعف بود .پزشک های الان ، معتقدن که بیماری بتهوون قابل حل شدن بود ، فقط پزشکهای اون زمان توانایی شو نداشتن . خلاصه این بیماری بتهوون اوج گرفت و موجب ناشنوایی اون شد .بتهوون از سایر بیماری های روحی،جسمی و روانی دیگه ای هم رنج میبرد ، نه فقط بیماری شنوایی . از برادر هاشم توی چندتا نامه عذرخواهی زیادی کرده بود .

توی بهار سال 1811 ، حال بتهوون خیلی بد بود و سردرد شدید داشت .به همین خاطر فعالیت موسیقیاییش خیلی کم شده بود. خبر این اومد که آرتور ویزلی ناپلئون بوناپارت و شکست داده . خیلی هم خوشحال شد ، چون خیلی از ناپلئون بخاطر زورگوییش دلخور بود . به همین خاطر اهنگی نوشت و به آرتور ویزلی تقدیم کرد .اما این دوران خوب خیلی دووم نیورد . بتهوون دوباره کمکار شد . بین سال های 1814تا1817، خیلی فعالیت خاصی نداشت.مهم ترین دلیلش مرگ برادرش ، کاسپر ، بود. اون تصمیم گرفت خودشو مشغول نگهداری از برادر زادش ، کارل فان بتهوون ، بکنه.

خلاصه روزی بتهوون حالش بد شد ، کسی اونجا نبود . بلاخره متوجه شدن که حالش بده و به دکتر زنگ زدن . دکتر هم عمل های زیادی انجام داد اما بتهوون فوت شد