لذتی در احساس گناه

احساس گناه می کنم... هر وقت به عکسش در موبایل خود نگاه می کنم، تمام غم هایم از بین می روند. همیشه! همیشه در مواقع ناراحتی، خوشحالی،و پشیمانی.

حتی وقتی که عصبانی هستم. شده درمان درد هایم. هیچوقت وجود؛ نداشته ولی زیبایی اش کورم می کند. برای من، او از واقعیت واقعی تر است.

تصویرش، ناخواسته لبخند بر لبم می اندازد. لذتی که در نگاه اوست؛ تکراری نمیشود. نمیدانم چرا بیشترین لذت در این احساس گناه است. هر موقع که عصبانی، غمگین، شرمسار یا پشیمانم؛ به سراغ تصاویرش می روم همه ی احساسات قبلی جایگزین لذت و علاقه میشوند.

هیچوقت نفهمیدم چرا. ولی نام او♡☆ (انیمه)☆ ♡ است! وقعا لذتی که در نگاهش است، تا 1000 سال دیگر هم تکراری نمیشود. دوستان عزیزم، اگر شما هم مانند من یک اوتاکو انیمه هستید؛ مطمئناً مثل من هستید. مگه نه؟