دختران بلند پرواز: مریم میرزاخانی

مریم هیچ‌گاه به ریاضیات علاقه نداشت تا زمانی که برادرش یک مسأله بامزه‌ی ریاضی از او پرسید: همه ی عدد های یک تا صد را چگونه با هم جمع می‌کنی؟

برادر مریم توضیح داد که دو روش برای پاسخ به این مسأله وجود دارد: یک روش طولانی و خسته کننده و یک روش کوتاه و سریع که ریاضی‌دانی به نام کارل فریدریش گاوس در طول دوران دبستان کشف کرده بود.

گاوس یک عدد از اول و یک عدد از آخر را با هم جمع بست. اولین عدد را با آخرین عدد، دومین عدد را با یکی مانده به آخرین و همین گونه ادامه داد. او متوجه شد که اگر این کار را اینگونه انجام دهد: ۱۰۱=۱۰۰+۱ ، ۱۰۱=۹۹+۲ ، ۱۰۱=۹۸+۲ در مجموع ۵۰ تا ۱۰۱ به دست می‌آید که می‌شود ۵۰۵۰. به همین آسانی!

مریم با شنیدن این راه حل شیفته ی رياضيات شد. او در دبیرستان در رقابت های بین المللی المپیاد ریاضی شرکت کرد و دو سال بعد پی در پی برنده ی مدال طلا شد. سپس به هندسه‌ی سطوح پیچیده علاقه‌مند شد.

او می‌گفت: همه می‌دانند که کوتاه‌ترین مسیر بین دو نقطه روی سطح صاف یک خط مستقیم است، اما اگر سطح مثل یک پیراشکی یا یک قوری چای پر از پیچ و خم باشد چطور؟

مریم از یافتن راه حل های ساده و زیبا برای مسائل پیچیده لذت می‌برد. او می‌گفت: هر چقدر بیشتر مسائل ریاضی را حل میکنم، بیشتر ذوق‌زده میشوم.

یک روز تلفنش زنگ زد. صدایی در آن سمت خط گفت: شما برنده‌ی مدال فیلدز شده اید. مریم فکر کرد کسی می‌خواهد با او شوخی کند و تلفن را قطع کرد. اما شوخی نبود! او نخستین فرد ایرانی و نخستین زن در تاریخ بود که برنده‌ی معتبر ترین جایزه در ریاضیات میشد.