ندای تاریک(پارت 2)

پروفسور لوپین در یه اتاق رو باز کرد و گفت(برید تو. و راستی اگه چشمبند هاتون رو در بیارید سرنوشت بدی در انتظار شماست چون طلسمش کردم) احساس کردم در رو بست.یه دقیقه بعد در رو باز کرد و گفت(خوبه همتون سالم هستین بیاین) از اتاق که بیرون رفتیم پیچیدیم یه اتاق دیگه کنار اتاقی که توش بودیم پروفسور گفت(خب حالا چشمبند ها رو در بیارید)

اتاق پر طرح های عجیب بود و وسط اتاق مشعلی شبیه جام آتش بود.جام نقره ای بود و توش یه آتش سیاه بود ولی بعضی وقط ها جرقه های سبز میزد.پروفسور لوپین دست هاش رو به جام نزدیک کرد و گفت(این ندای تاریکه.تام ریدل اینو اینجا قرار داد تا مرگخوار جذب کنه. اگه آتیش رو لمس کنید.چیزی بدتر از کرگ نصیبتون میشه. تا ابد تو آزکابان، بدون شادی، بمونین. پدر من با دوستاش اینو پیدا کرد.) در حالی که به من نزدیک میشد گفت(فکر میکنین چرا پیتی گرو مرگخوار شد؟)

بچه ها دور و بر اتاق رو نگاه می کردن ولی من فقط به آتش خیره شده بودم چیزی توش بود ولی درست نفهمیدم.البته فعلا. چند روز بعد جام آتش شرکت کنندگان رو مشخص کرد:هلن آگرست از بوباتون.جیکوب فرانتز از دورمسترانگ و رز اندرسن ،خواهر بزرگتر الکس و ویلیام، از هاگوارتز.

شب از خواب پریدم. احساس کردم یه صدایی میاد. چوبدستیم رو برداشتم و صدا رو دنبال کردم.صدا از یه در میومد. هر وردی امتحان کردم جواب نداد. آخر سر گفتم(bomboroda maxima). انتظار داشتم در منفجر بشه ولی خیلی آروم باز شد.داخل شدم.این همون اتاقی بود که پروفسور لوپین مارو آورده بود.به آتیش سیاه نگاه کردم.دستم رو دراز کردم.با خودم گفتم فقط یکم ولی دستم به آتیش خورد.

همه چیز سریع از جلو چشمم رد میشد فکر کردم دارم می افتم زمین.بلاخره با درد بدی همه چیز ثابت ماند.چهره یه نفر رو دیدم. پروفسور اسنیپ بود به من نگاه کرد و آهی از سر تاسف کشید.چشمام رو باز کردم و دیدم ویلیام کنارم نشسته. ویلیام گفت(زود باش بلند شو یه چیزی بخور امشب مرحله اول مسابقاته) به امید اینکه هری چیزی که دیدم یه خواب باشه بلند شدم.ولی فکرم درگیر حرفای پروفسور لوپین درباره ندای تاریک بود.