بهرام بیضایی؛ آرش.

* و من مردمی را می‌شناسم که هنوز می‌گویند: آرش باز خواهد گشت.

* و یابندگان که به یافتن "آرش" رفته‌بودند بازگشتند. پیشانی پُرچین و موی سپید! او چگونه می‌تواند بازگردد؟! زیرا او تیرش را که به بلندی نیزه‌ای بود با دل ِ خود انداخته بود و نه بازوی خویش.

* تو تنهایی آرش! _ من بیزارم! _ از دشمن؟! + بیشتر از آن .. از دوست.

* و آرش می‌نگرد که تنهاست... و تا ریشه به درد آمده است.