دختران بلند پرواز: اُدری هِپبورن

روزی روزگاری در کشور هلند دختر کوچکی به نام اُدری زندگی می‌کرد که گل لاله می‌خورد. نه به دلیل اینکه مزه‌ی گل ها را دوست داشت، بلکه به این دلیل که بسیار گرسنه بود.

در دوران جنگ جهانی دوم زندگی مردم در هلند بسیار سخت می‌گذشت. هیچ وقت غذای کافی در خانه ها نبود و اُدری بیشتر اوقات مجبور بود درد گرسنگی را تحمل کند. پیاز گل های لاله خوش‌مزه نبود اما شکم او را پر می‌کرد.

اُری هنگامی که بزرگتر شد به انگلستان رفت و بازیگر سینما شد. مردم در سراسر جهان اندام ظریف و زیبایی درخشان او را تحسین می کردند.

مشهورترین طراحان مد به سراغ او آمدند و چهره او با لباس کوتاه مشکی و دستکش های بلند و تاج الماسش به سبکی شناخته شده تبدیل شد.

بعد از آن که معروف ترین فیلمش صبحانه در تیفانی بر پرده سینما آمد «سبک هپیورن» آن قدر طرفدار پیدا کرد که زنان مانند او لباس می پوشیدند. وحتی از جواهرفروشی معروف تیفانی در نیویورک که آّدری در آنجا فیلم بازی کرده بود دیدن می کردند.

اما ستاره سینما بودن و تشویق شدن برای لباس های زیبا ادری را راضی نمی کرد. او می خواست به دیگران کمک کند به خصوص به افراد نیازمند و بچه های گرسنه - بچه هایی که مانند دوران کودکی او گرسنگی می کشیدند.

او زندگی اش را وقف خدمت به یونیسف کرد. همان سازمان خیریه ای که در دوران کودکی و در طول جنگ به او کمک کرده بود. او اعتقاد داشت که هیچ کودکی نباید آن قدر گرسنه بماند که مجبور شود پیاز گل ها را بخورد.

وقتی که اُدری درگذشت، به احترام او و برای گرامی داشت شت فعالیت های خیرخواهانه‌ی او برای یونیسف، یک گونه جدید از لاله سفید به اسم او نامگذاری شد.