همه چیز درباره شاتل فضایی

شاتل یه نوع مدارگرد قابل استفاده برای چندین بار و برای انتقال خدمه و وسایل و قطعات مورد نیاز به ایستگاه فضایی بین‌المللی یا سایر ایستگاه هاست که توسط ناسا طراحی و ساخته شد و از خود شاتل، مخزن سوخت اصلی و دو موشک کمکی تشکیل شده.

موشک های کمکی برای غلبه به نیروی گرانش و تولید نیروی پیشران اولیه برای پرتاب شاتل به فضا هستن و حدودا دو سه دقیقه بعد از پرتاب خالی میشن و از شاتل جدا میشن. چون اکثر پرتاب ها هم از پایگاه فضایی فلوریدا انجام میشدن پس این موشک های کمکی میفتادن داخل اقیانوس و دو سه دفعه قابل استفاده بودن. (اون سفید های کنار مخزن قرمزه موشک های کمکی ان)

مخزن سوخت اصلی هم که برای رسوندن شاتل در طول فضا به مداری که میخواست بره اونجا بود و وقتی خالی میشد از شاتل جدا میشد. البته این دیگه توی اقیانوس نمی افتاد که دوباره استفاده شه. بلکه توی جو میسوخت و از بین میرفت (اون مخزن قرمزه مخزن سوخت اصلیه)

خود شاتل هم تقریبا ۷ نفر رو توی خودش جا میداد و سه تا عرشه داشت. عرشه پرواز، عرشه میانی و عرشه زیرین که توش خرتوپرت هاشون رو نگه میداشتن. شاتل میتونست تا ۲ هفته توی فضا بمونه البته نه همینطوری، به شکل متصل به ایستگاه فضایی. معمولا شاتل خدمه قبلی ایستگاه فضایی رو از ماموریت برمیگردوند خونه و خدمه جدید رو میبرد اونجا.(دیگه نیاز نیست بگم کدوم شاتل اصلیه)

ناسا حدودا ۵ تا شاتل ساخت که فقط اسماشون با هم فرق داره و بقیه چیزاشون شبیه هم بود. البته دوتاش منفجر شد و بخاطر همین حوادث ناگوار شاتل بازنشسته شد. شاتل های دیسکاوری، ایندیور، آتلانتیس، کلمبیا و چلنجر که شاتل کلمبیا بعد از ۲۲ سال ماموریت وقتی داشت فرود میومد یه تیکه از سرامیک عایق حرارتی زیرش شکست و باعث انفجار کل شاتل و مرگ هر ۷ سرنشینش شد. شاتل چلنجر هم همون پرواز اول بخاطر نقص یه واشر!!! بله یه واشر ساده و کوچولو توی سیستم سوخت رسانی همین که یاعلی گفتن و استارت زدن راه بیفتن جلوی چشم همه منفجر شد و هر ۷ سرنشینش ریغ رحمت رو سرکشیدن.... بخاطر این حوادث دیگه آخرین پرواز شاتلی رو شاتل آتلانتیس انجام داد و پرونده شاتل بازنشسته شد.

گاهی اوقات هم هوا توی پایگاه کندی فلوریدا خوب نبود و شاتل بجا اینکه مث ادم فرود بیاد باید یه بویینگ میفرستادن دنبالش که سوارش کنه و ببرتش غرب آمریکا توی پایگاه ادوارد فرودش بیاره. اینم عکسشه.