چطور تبدیل به خودمون بشیم ؟

حرفی که خیلی ها میزنن اینه که "آنقدر وانمود کردم که یادم رفته خودم واقعا کیم !" حرفی که من میزنم اینه که "جهان و کائنات همیشه تورو برمیگردونه سمت خودت " بهترین مثال برای حرفم اون تیکه از فیلم هابیت‌ه : [بیلبو دماغش را خاراند و با شک پرسید :"ولی من از کجا بدونم اون جواهر چه شکلیه ؟؟" دورف پیر لبخندی زد :"وقتی بببینیش خودت میفهمی که این همونه، میگن زیباییش هوش از سر آدم می‌پرونه !"] برای همین اولین مرحله از تبدیل به خودتون شدن اینه که به کودکیتون برگردین ، فکر کنید ، به علاقتون فکر کنید ، به راز های درونیتون که فقط خودتون خبر دارید و نظرات دوستاتون ؛ بعد وقتی تیکه هایی از خودتون رو پیدا کردین نوبت مرحله ی بعد میرسه .

*نکته ای که قبل از ورود به مرحله بعد باید یادتون باشه اینه که حتی ی تیکه از خودتون هم کافیه !! حتی ی تیکه ی خیلی خیلی کوچیک هم کمک میکنه . چون تیکه های وجودتون مثل پیچک سریع رشد میکنن و کم کم همه ی وجودتون رو نشونتون میدن* حالا به عنوان مثال من ی چیز راجع‌به خودم میدونم ، مثلا من آدم خودشیفته ای هستم . حالا میرم دنبال اینکه چجوری تو جامعه رفتار میکنم (اگه کسی مجبورتون نمی‌کرد جور دیگه ای باشین) مثلا اگه من خودم تنها زندگی میکردم تا لنگ ظهر می‌خوابیدم یا تو روستا زندگی میکردم ، اصلا شاید میرفتم تو جنگل و سگ میشدم پارس میکردم !! به اینجور موقعیت ها فکر کنید و سریعا برگردین به کودکیتون ، اونجا جاییه که شما خودتون بودین چون هنوز کسی به شما نگفته بود کی باشید !!

از اینجا به بعد همه چیز فقط و فقط سخت تر میشه : شما اینجا باید ی سری از ویژگی های اصلی خودتون رو بدونید و همچنین باید بدونید دوست دارید چجوری زندگی کنید . حالا که همه ی اینا اتفاق افتاده یعنی شما نثف راه رو اومدین ، اما می‌رسیم به بخش ناخوشایند داستان ، اینجا بدترین کابوس تک تک ماست . جائیه که باید درون خودتون رو کنکاش کنید و بزرگترین ترس خودتون رو بیرون بکشید . همون تیکه ای از وجودتون که سعی می‌کنید نادیده اش بگیرید . مثل ی خاطره تو کودکی ، که تصادف ، ی عزیز از دست رفته ، ی معشوقه و ... اون چیز رو به خاطر بیارید و سخت ترین کار دنیا رو انجام بدین [قبولش کنید و باهاش کنار بیاین] مهم نیست اگه ماه ها یا سالها طول بکشه اما "باید" انجامش بدین. یکبار برای همیشه ترستون رو ببینید و ازش بترسید ، گریه کنید ، ناراحت بشید . اما وقتی فرداش به ترستون قکر میکنید دیگه نباید شمارو بترسونه یا ناراحت کنه ، اونوقته که شما مرحله ی سوم رو تموم کردین !

حالا ، میدونید کی هستید ، می‌دونید کی بودید و خودتون و گذشتتون رو قبول کردین . اما ی چیزی مونده : اینکه شما چی میخواین ؟ برای چه چیزی به دنیا اومدین ؟ سوال سختیه و جواب دادنش زمان میخواد ، حتی من به عنوان راهنما کار زیادی ازم بر نمیاد چون در آدم ها متفاوته. مثلا یکی واقعا از اولش میدونی چی میخواد و یکی تو ۶۰ سالگی متوجه میشه ! اما کاری که باید بکنید که اینه که همه کار بکنید !!! جدی میگم ، کلی چیز امتحان کنید و توی پینترست دنبال شغل های باحال برید . یا اصلا به این فکر کنید که چی به روحیاتتون میخوره ؟ دوست دارید کارمند باشید ؟ آدم رسمی هستید یا نه ؟ از هنر خوشتون میاد؟ و ... در نهایت ، اگر به هیچ نتیجه ای نرسیدید برید تو ی سایت مثل تستچی ، پینترست ، تامبلر ، واتپد و... خلاصه سایت هایی که مال نوجوون هاست و مشکلتون رو به هم سن و سال های خودتون بگید و بذارید بقیه راهکار هاشون رو بهتون بگن ، از قدیم گفتن :"سه کله بهتر از ی کله کار میکنه"

و اما مرحله ی آخر : اینجا شما باید تمام آنچه نیازه راجع‌به خودتون رو بدونید . و مرحله ی آخر اینه که خودتون باشید !! مهم نیست شمسی خانوم چی میگه ، دوستاتون ترکتون میکنن یا نه ، مردم راحعبتون چی فکر میکنن و اینا... فقط خودتون باشید و اینو صمیمانه به شما قول میدم ، که آدمهایی رو پیدا خواهید کرد که به خاطر کسی که هستید دوستتون خواهند داشت !!