تاریخچه چای

نام این گیاه در زبان چینی جنوبی چای و در زبان چینی شمالی به‌صورت تِی تلفظ می‌شد و هردو تلفظی از یک حرف چینی یگانه در چین قدیم هستند. مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.

نوشیدنی چای با دم کردن برگ‌ها، جوانه‌ها یا شاخه‌های فرآوری‌شدهٔ بوتهٔ چایِ گونهٔ کاملیا سیننسیس به‌مدت چند دقیقه در آب داغ (نزدیک درجهٔ جوش) درست می‌شود. فراوری آن می‌تواند شامل اکسیداسیون، حرارت‌دهی، خشک‌سازی و افزودن گیاهان، گل‌ها، چاشنی‌ها و میوه‌های دیگر به آن باشد.

چای یک منبع طبیعی از کافئین و آنتی‌اکسیدان‌ها است اما تقریباً بدون چربی، کربوهیدرات‌ها یا پروتئین، دارای طعمی مطلوب است که کمی تلخ و گس می‌باشد.

چای نوشیدنی محبوب در ایران است؛ و بیشتر مردم همه‌روزه حتی در روز های گرم و تابستانی آن را مصرف می‌کنند. ایرانیان چای را درمان خستگی نیز می‌دانند.

در زمان های قدیم در چین بدین صورت همواره چای حاضر نبود.برای نوشیدن چای افراد سلطنتی ویژه اجازه داشتند. برای نوشیدن هر چای مراسم های بزرگی برگزار میکردند که برخی از این مراسمها هنوز هم در ژاپن موجودند.