لکنت

لُکنَت یا زبان گرفتگی به اختلال در روانی گفتار و الگوی زمانی آن که سخن گفتن را دشوار می‌سازد گفته می‌شود. لکنت عمدتاً و به‌طور کلی جز در موارد استثنایی در دوران خردسالی آغاز شده و یک پدیده خاص دوران کودکی است و معمولاً از سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع می‌شود. لکنت از مهم‌ترین و متداول‌ترین اختلالات تکلمی است. در سنین ۶ تا ۷ سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسه ‌است به لحاظ ویژگی‌های عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی است برای بروز لکنت در میان کودکانی که بیشتر مستعد چنین اختلالی هستند. گاهی از موارد در دوران بلوغ نیز افرادی که قبلاً به نحوی لکنت داشته‌اند دچار لکنت زبان می‌شوند.

در واقع سن، شرایط و ویژگی‌های بلوغ نیز احتمالاً در تغییر شکل یا تشدید لکنت مؤثرند. لکنت زبان در میان پسران بیشتر از دختران است و در بررسی‌ها و تحقیقات مختلف نسبتی در حدود ۷۰ درصد برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران ذکر گردیده‌است.

کندی زبان در جایی پیش می‌آید که دستگاه‌های تکلم انسان دچار پاره‌ای از تشنج‌ها است؛ از اینرو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد می‌کند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی می‌دهد. به هنگام چنین رویدادی معمولاً انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده‌است، چندبار تکرار می‌کند.

علائم لکنت... دشواری در شروع یک کلمه، عبارت یا جمله-طولانی کردن یک حرف یا صدا در یک کلمه-تکرار کردن یک صدا، بخش یا کلمه-سکوت مختصر برای هجا یا کلمات خاص، یا مکث در یک کلمه-اضافه کردن کلماتی مانند um هنگامی که گفتن کلمه‌ی بعد دشوار است-تنش بیش از حد و حرکت صورت و اندام فوقانی برای فهماندن کلمه-اضطراب به هنگام صحبت کردن-ناتوانی در برقراری ارتباطی موثر و... مشکلات گفتاری لکنت ممکن است با هر کدام از این علائم دیده شود: چشمک زدن سریع-لرزش لب‌ها و فک-تیک صورت-تکان خوردن سر-قفل کردن مشت‌ها

علت لکنت... اختلال در کنترل حرکت گفتار: برخی شواهد نشان می‌دهند که اختلال در کنترل گفتار مانند زمانبندی و ناهماهنگی حسی و حرکتی می‌تواند منجر به لکنت زبان شود. ژنتیک: به نظر می‌رسد لکنت زبان به دنبال برخی اختلالات ژنتیکی دیده می‌شود. آسیب مغزی: شیوا و روان صحبت کردن به دنبال علل دیگری نیز می‌تواند دچار اختلال شود. سکته مغزی، آسیب‌های مغزی و سایر اختلالات مغزی می‌تواند موجب کندی در گفتار، مکث یا تکرار صداها شود. آسیب احساسی: شیوا و روان صحبت کردن نیز می‌تواند به دنبال زمینه‌های احساسی و اضطرابی نیز مختل شود. افرادی که لکنت زبان ندارند نیز ممکن است به دنبال فشارهای روحی و عصبی دچار لکنت زبان شوند. مشکلات گفتاری که پس از یک ضربه‌ی عاطفی ظاهر می‌شوند (لکنت روانی) غیر معمول هستند و مانند لکنت‌های رشدی نیستند.