~معرفی چند سبک نقاشی مدرن~

هنر مردمی یا پاپ آرت نقاشی های هنر مردمی واکنشی علیه سبک هیجان نمایی انتظاعی (Abstract experssioniosm ) بوده است که هنرمندان بریتانیایی اواسط دهه 1950 اعتقاد داشتند بسیار متفاوت از واقعیت زندگی روزانه است. هنر مردمی حول و حوش موضوعات ای جهان نظیر کتاب های کمیک، تبلیغات، مشاهیر و موضوعات دیگری که روزانه با آنها برخورد داریم، می چرخد. آن بازگشتی به رئالیسم (واقع گرایی) در هنر بود. هنرمندان برجسته در این زمینه جاسپر جونز، اندی وارهول، تام وِسِلمن، وِین تیباد هستند.

سورئالیسم سبکی نقاشی مدرن است که تصاویر متنوع را کنار یکدیگر می گذارد تا تاثیر شگفت انگیزی ایجاد کند. تصاویر در این نقاشی اغلب غیر منطقی هستند و خصوصیاتی مانند رویا! دارند. نقاشی های سورئالیست به ناخودآگاه اهمیت می دهند. از میان نقاش های محبوب سورئالیست می توان به سالوادر دالی، مکس اِرنست، ولنتینو هوگو، ژوان میرو و تاین اشاره کرد.

هنر مفهومی یک سبک هنر مدرن است در این سبک هنرمند اعتقاد دارد مفاهیم (ادراک) از خود اثر هنری مهم تر هستند. خیلی از هنرمندان مفهومی اعتقاد داشتند زمانی که آنها اثری را تصویر کنند، کار تکمیل شده است. در حقیقت، خیلی از هنرهای مفهومی تنها مجموعه ای از رهنمودها هستند. به ندرت می توان این نوع هنر را تنها به عنوان یک نقاشی دید، برای مثال اغلب عناصر مجسمه سازی و هنر چیدمان را ترکیب می کند. مارسل دوشان، یوکو اُنو، ایو کلین و رابرت راشنبرگ بعضی از هنرمندان برجسته مفهومی هستند.

نقاشی فوتورئالیست نقاشی ای است که به اندازه یک عکس واقعی به نظر می رسد. این سبک با عکس گرفتن از موضوع (شیء) و سپس نقاشی کردن آن انجام می شود. فوتورئالیسم یک جنبش هنری متأثر از سبک هنر مردمی (پاپ آرت) می باشد، و واکنشی علیه اکسپرسیونیسم (هیجان نمایی انتظاعی) است. بر خلاف هنر انتظاعی و هنر مفهومی، نقاشی فوتورئالست توسط هنرمندی که دارای توانایی پیشرفته فنی است برای کشیدن تصاویر واقعی روی بوم، صورت می پذیرد. از هنرمندان معروف ای سبک می توان به گلنری تتور، رابرت بچتل، تام بلکوِل، دان اِدی وسیندی رایت اشاره کرد.

دریافتگری از اولین سبک های نقاشی مدرن است که در پاریس، فرانسه بوجود آمد. از مشخصه های آن ضرب قلم های باریک و تأکید بر حضور نور در تصویر می باشد. هنرمندان دریافتگری اغلب محیط باز را برای به تصویر کشیدن نور خورشید و رنگ های مورد نظرشان نقاشی می کنند. در دهه ی 1870 نقاشی های امپرسیونیسم رادیکال بودند زیرا از از دستور العمل ها پیروی نمی کردند. نقاش های مطرح این سبک کلود مانه، پیر آگوست رنو، کمیل پیسارو و آرماند جولامین هستند.