چگونه صبور باشیم

امیدوارم مفید باشه🩷

صبوری چیست؟ اگر تا به حال مجبور شده باشیم در یک صف منتظر بمانیم تا نوبت‌مان برسد، احتمالا متوجه دو نوع آدم شده‌ایم. دسته اول صبور و آرام هستند و دسته دیگر حرص می‌خورند و بی قرارند. صبر به صفتی گفته می‌شود که بدون از دست دادن آرامش منتظر چیزی یا واقعه‌ای بمانیم. یک نظرسنجی از ۲۰۰۰ بزرگسال در این زمینه انجام شد که نشان داد بیشتر مردم بعد از ۳۰ ثانیه معطل شدن در صف انتظار یک فروشگاه، یا بعد از ۲۵ ثانیه منتظر ماندن پشت چراغ قرمز، عصبی و کلافه می‌شوند. وقتی انتظار داریم بیشتر خواسته‌های‌مان فورا برآورده شود، جای تعجب نیست که نسبت به چیزهایی که خارج از کنترل ما هستند بی‌صبر شویم. خوشبختانه صبوری از آن ویژگی‌هایی هست که می‌شود روی رشد آن کار کرد. این ویژگی چه در زندگی روزمره و چه در مورد اهداف بلند‌مدت، باعث رشد در ابعاد مختلف زندگی ما می‌شود. در این مقاله ۵ استراتژی که می‌تواند کمک کند صبورتر باشیم را مرور می‌کنیم.

تعریف صبر و تحمل اول نگاهی بیندازیم به معانی این دو کلمه: صبر (با کسی/چیزی) یعنی توانایی آرام ماندن و پذیرش به تاخیر افتادن یک خواسته. همچنین مدارا با چیزی آزاردهنده یا رفتاری ناخواسته از سمت دیگران در طی زمان، بدون شکایت. تحمل کردن (با کسی/چیزی) یعنی مواجهه با کسی یا چیزی که آزاردهنده و ناخوشایند است به همراه حرص خوردن و عصبی شدن.

چگونه صبوری با خودمان را بیاموزیم؟ صبوری چیست اولین قدم در یادگیری نحوه صبور بودن، این است که یاد بگیریم چگونه با خودمان صبور باشیم. اگر نتوانیم با خودمان صبور باشیم، چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم که با دیگران صبور باشیم؟ کلید آن این است که زمان‌هایی که بی‌تاب هستیم متوجه حال خودمان باشیم. این طور وقت‌ها یک قدم از موقعیت فاصله بگیریم و سعی کنیم با احساسات و عواطف خودمان تماس برقرار کنیم. وقت‌هایی که حس می‌کنیم یک موقعیت بی‌تاب و بی‌حوصله‌مان کرده حواس‌مان به حس‌هایی که تجربه می‌کنیم باشد. ممکن است به مرور چک لیستی از موقعیت‌هایی که مارا بی تاب می‌کند را با یادداشت کردن یک جا جمع کنیم. اینطوری می‌توانیم محرک‌ها را شناسایی کرده و فعالانه در واکنش‌های خودمان به موقعیت تغییراتی ایجاد کنیم. راه دیگری که می‌تواند به یادگرفتن صبوری کمک کند این است که، خودمان را مجبور کنیم برای چیزهایی منتظر بمانیم. حتی اگر امکانش باشد که سریعا خواسته خودمان را برآورده کنیم، آگاهانه آن را به تعویق بیندازیم. مثلا وقتی هوس خوردن خوراکی موردعلاقه‌مان به سراغ‌مان می‌آید، قبل از خوردنش چند دقیقه صبر کنیم. یا وقتی می‌خواهیم برویم سراغ دیدن سریال موردعلاقه‌مان، قبل از روشن کردن تلویزیون، آگاهانه چند دقیقه با خودمان بنشینیم و این کار را به تعویق بیندازیم. این تمرین‌های کوچک به ما کمک می‌کند در موقعیت‌های دیگر زندگی هم صبور باشیم.

استرس را کاهش دهیم تا صبورتر باشیم یکی از دلایلی که ممکن است در وهله اول بی‌حوصله باشیم، استرس است. استرس قطعاً می‌تواند بی صبری را تشدید کند. برای مثال، اگر در راه رسیدن به محل کارمان در ترافیک گیر کرده باشیم و همزمان نگران عصبانیت رئیس‌مان برای دیر رسیدن باشیم، قطعا بیشتر بی‌تابی خواهیم کرد، تا زمانی که در راه رسیدن به سوپرمارکت در ترافیک مانده باشیم و عجله‌ای در کار نباشد. با کاهش استرس، می‌توانیم قبل از اینکه بی‌صبری‌مان از کنترل خارج شود، آن را کنترل کنیم. بعضی از راه‌هایی که می‌توانیم استرس را در زندگی روزمره خود کاهش دهیم، همزمان تمرین صبوری هم محسوب می‌شوند. راه‌هایی مثل: مدیتیشن انجام یوگا (یا هر نوع ورزش دیگری) تمرین تنفس عمیق اطمینان از داشتن خواب کافی داشتن یک رژیم غذایی سالم ایجاد مرزهای سالم با دوستان، خانواده و محل کار صحبت کردن با یک درمانگر

ذهن آگاهی را تمرین کنیم تا با خود و دیگران به صبوری برسیم شکیبایی فواید صبوری ذهن آگاهی ابزاری ارزشمند است که نه تنها به ما یاد می‌دهد چگونه صبر و حوصله را بیاموزیم، بلکه به سلامت روان ما نیز کمک می کند. اساساً ذهن آگاهی (مایندفولنس)، تمرین حضور کامل در لحظه است؛ با آگاهی از محیط اطراف، احساسات، بدن و افکار. شاهد تمام این‌ها بودن آن هم بدون قضاوت. نگاه کردن به زندگی از دریچه‌ ذهن آگاهی نیاز به تمرین دارد؛ چون ما عادت داریم مدام احساسات یا موقعیت‌هایی که در حال تجربه آن هستیم را قضاوت کنیم و برچسب بزنیم. این فرآیند همچنین مستلزم پذیرش است. زیرا ما باید لحظه کنونی را همانطور که هست بپذیریم، بدون اینکه سعی کنیم آن را تغییر دهیم. حالا ذهن آگاهی چطور می‌تواند در تمرین صبور شدن به ما کمک کند؟ بیایید به مثال گیر کردن در ترافیک برگردیم. یک رویکرد غیرآگاهانه به آن موقعیت، عصبانی و مضطرب شدن، تلاش برای پیش‌بینی آینده درباره واکنش رئیس‌مان و بی‌صبری است. از سوی دیگر، یک رویکرد آگاهانه می‌تواند شامل چند نفس عمیق، آگاهی از افکار و احساساتی باشد که به وجود می‌آیند. نگاه کردن به محیط اطراف، توجه به رنگ‌های ماشین‌های اطراف‌مان، توجه به حس نسیم خنک کولر بر روی پوست‌مان، حس کردن نور خورشید که از پنجره وارد می‌شود و غیره. این رویکرد بسیار سالم‌تری است و می‌توانیم در هر موقعیتی که احساس می‌کنیم بی‌صبر هستیم از آن استفاده کنیم.

روی آنچه می‌توانیم کنترل کنیم تمرکز کنیم خیلی وقت‌ها، چیزهایی که ما نسبت به آنها بی‌صبر هستیم، موضوعاتی هستند که نمی‌توانیم آنها را کنترل کنیم. مانند تأخیر یک دوست برای شام، یا تاخیر در پرواز. در مورد این نوع اتفاقات اصلا مهم نیست که چه کار می‌کنیم، در هر صورت نمی‌توانیم چیزی را تغییر دهیم. تلاش برای تسلط به چیزهایی که نمی‌توانیم تغییر دهیم نه تنها باعث ناراحتی بیشتر می‌شود، بلکه احساس بی‌صبری را هم زیاد می‌کند. در عوض، تمرکز بر چیزهایی که می‌توانیم تغییر دهیم می‌تواند به ما کمک کند تا یاد بگیریم که چگونه صبور باشیم. به عنوان مثال، می‌توانیم کنترل کنیم که در حین انتظار چه انتخاب‌هایی داریم. مایندفولنس کنیم، مدیتیشن کنیم یا در حین انتظار کتاب بخوانیم، به پادکست گوش دهیم یا هر کار مفید دیگری. در واقع به جای بی‌صبری در مورد چیزی که نمی‌توانیم روی آن کنترل داشته باشیم، انرژی خود را روی چیزی که می‌توانیم کنترل کنیم متمرکز کنیم. مخصوصا اگر آن چیز به گذر زمان کمک کند.

برای یادگیری صبوری، صبور باشیم در حالی که روی نحوه یادگیری صبر تمرکز می‌کنیم، مهم است که با خودمان صبور باشیم. واقعیت این است که ما یک شبه به فردی صبور تبدیل نمی‌شویم. این ویژگی زمان می‌برد و برای صبور شدن باید صبور باشیم! اما این تمرین به ما کمک می‌کند که یاد بگیریم چطور برای اهداف بلندمدت صبور باشیم. در واقع صبور بودن برای اهداف بلندمدت به اندازه صبور بودن برای چیزهای کوچک مهم است. برای مثال باید صبر داشته باشیم تا برای ارتقای شغلی منتظر بمانیم؛ منتظر بمانیم تا حساب پس‌انداز ما به عددی مشخص برسد یا منتظر بمانیم تا عشق در زندگی‌مان به ثمر بنشیند. تبدیل شدن به یک فرد صبور می‌تواند زندگی ما را به سمت بهتر شدن تغییر دهد. اگر به دنبال ایجاد تغییرات مثبت بیشتر در زندگی خود هستیم، می‌توانیم با برنامه عادات سالمی ایجاد کنیم و چالش‌های ۲۱ روزه عادت‌سازی برای خودمان در نظر بگیریم تا زندگی خود را از نو تنظیم کنیم. صبوری باعث استمرار و ثبات قدم در اهداف بلندمدت می‌شود؛ یعنی همان چیزی‌ که برای بهتر کردن زندگی از نظر جسمی و ذهنی در طی زمان به آن نیاز داریم.