دلیل خم شدن کمر با بالا رفتن سن

اگر برای قدم زدن به پارک یا خیابان رفته باشید، احتمالا افراد مسن بسیاری را دیده‌اید که خمیده راه می‌روند به نحوی که گویا در قیاس با ایام جوانی و میانسالی‌شان آب رفته‌اند. این پدیده به قدری شایع است که بسیاری افزایش سن را معادل کوچک شدن و گوژپشتی می‌گیرند.

واقعیت این است که ستون فقرات‌ شما می‌تواند از همان اوایل ۳۰ سالگی شروع به آب رفتن کند و شما را درمانده سازد که بتوانید در سال‌های آخر زندگی خود از قفسه بالای مغازه‌ها جنس بردارید. دلایل این خمیدگی تدریجی متفاوت است که شاید واضح‌ترین آنها افزایش انحنای ستون فقرات باشد. خمیدگی مرتبط با افزایش سن به عنوان «گوژپشتی» شناخته می‌شود و زمانی رخ می‌دهد که فیبرهای عضلانی ما در طول سالیان تحلیل می‌روند. در نتیجه این اتفاق، عضلات اطراف ستون فقرات ضعیف‌تر می‌شوند و ما شروع به شکست در نبرد علیه جاذبه می‌کنیم به نحوی که سرانجام توانایی راست ایستادن را از دست می‌دهیم.

خوشبختانه، گوژپشتی تقدیری اجتناب‌ناپذیر نیست و می‌توان با حفظ یک سبک زندگی فعال و ورزش منظم از آن جلوگیری کرد. در حالت ایده‌آل راست ایستادن و درست راه رفتن چیزی است که همه ما باید در طول زندگی به آن علاقه داشته باشیم. جلوگیری از گوژپشتی از طریق فعال ماندن با افزایش سن بسیار آسان‌تر است تا اینکه پس از پیری با ورزش کردن بخواهیم روند آن را معکوس کنیم.

هرچند خمیدگی بدن انسان با تحلیل رفتن عضلات یکسان نیست، با این حال فرآیندهای مرتبط با افزایش سن باعث می‌شوند ما به معنای واقعی کلمه به لحاظ حجمی کوچک شویم. یکی از مهمترین عوامل این کوچک شدن، کاهش تراکم استخوان است. این پدیده در نتیجه افزایش سن و با کاهش تولید هورمون‌های استروژن و تستوسترون در بدن ایجاد می‌شود. کمبود ویتامین «دی» و کاهش جذب کلسیم کلیوی در سنین بالاتر می‌تواند این روند را تشدید کند و گاهی منجر به بیماری استخوانی به نام «پوکی استخوان» شود.