"شخصیت های معروف شاهنامه"

با سلام. در این تست شما رو با شخصیت های معروف شاهنامه فردوسی آشنا میکنم. با امید اینکه شاعران ایرانی کمی معروف تر باشن.

یکی از شخصیت های مثبت و قهرمانی شاهنامه، رستم است. این شخصیت تقریباً در بسیاری از داستان‌ های شاهنامه وجود دارد. داستان های شاهنامه حول محور رستم، فرزندان او و نحوه زندگی آنها نگاشته شده‌اند. فردوسی تمام تلاش خود را کرده است که این شخصیت را به شکل یک قهرمان بی همتا به همگان معرفی کند. در این کتاب، فردوسی؛ رستم را فرزند زال و رودابه می‌داند، شخصی که اصالت او به قهرمانان و افراد نیک سرشت می‌رسد. نقش رستم در کتاب شاهنامه یک نقش کاملاً حماسی می‌باشد و به نوعی شاهنامه، مربوط به جنگاوری‌های رستم تا زمان مرگ اوست. فردوسی سعی کرده است ابتدا این شخصیت را کامل به دل مردم بنشاند. در نهایت با یک مرگ غم‌انگیز همیشه نام و یاد رستم را در ذهن مردم ماندگار کرده است و این کار، حرکتی بسیار جالب بوده است. یکی از نکات مهم در رابطه با شخصیت پردازی رستم در این کتاب، قدرت بی همتای اوست. در جای جای این کتاب مشاهده می‌کنیم رستم با دیوها مبارزه می‌کند، همه آنها را شکست می‌دهد و قدرت بسیار زیادی دارد.

سهراب نیز یکی دیگر از شخصیت‌های مثبت کتاب شاهنامه، فرزند رستم و تهمینه است. در کتاب شاهنامه، سهراب هیچگاه پدر خود را ندیده و همیشه پیش مادر خود زندگی کرده است. در نهایت سهراب تصمیم می‌گیرد برای ملاقات پدر خود و همچنین شکست دادن دشمن، راهی جنگ شود. سهراب در این جنگ بی‌ آنکه پدر خود را بشناسد، به دست او کشته می شود. لحظه مرگ سهراب به دست رستم در شاهنامه، از تراژدی ترین داستان های شاهنامه است. فردوسی سعی کرده است یک زندگینامه خیلی خلاصه از شخصیت سهراب را به نمایش بگذارد. ابتدا بیان شده که سهراب در سمنگان که بخشی از توران است، به دنیا آمده و بعد از اینکه بزرگ می‌شود، از مادر خود نام و نشان پدر را جویا می‌شود.

کاوه آهنگر نیز یکی از شخصیت‌های مثبت در کتاب شاهنامه است که در واقع پس از مدتی به یک اسطوره میان ایرانیان تبدیل شد. کاوه آهنگر نمونه یک قهرمان و شخصی است که با قدرت معمولی توانست علیه منفورترین پادشاه به نام ضحاک برخیزد و او را در نهایت شکست دهد. هنگامی که کاوه، ظلم و جنایت ضحاک را می‌بیند، تصمیم می‌گیرد علیه او قیام کند. پس از آن، کاوه مردم را دعوت می‌کند تا در مقابل ظلم و جنایت ضحاک ایستادگی کنند. در نهایت ضحاک از این وضعیت فرار می‌کند ولی کاوه او را پیدا کرده و به بند می‌کشد.

یکی دیگر از شخصیت پردازی های فردوسی، مربوط به پرنده ای به نام سیمرغ است. سیمرغ پرنده‌ای افسانه‌ای است که نقش مهمی در این داستان ایفا می‌کند. در واقع هنگامی که پدر زال او را به کوه قاف می‌برد تا سرنوشت شوم را از خود دور کند و از حرف مردم دور بماند، سیمرغ، زال را پیدا می‌کند و او را در بالین خود پرورش می‌دهد. سیمرغ در برخی از قسمت های کتاب شاهنامه، حمایت های بسیار زیادی از زال داشته است. به گونه‌ای که با سوزاندن پر سیمرغ بلافاصله ظاهر شده و به زال کمک می‌کرده است.

ضحاک یکی از شخصیت‌های منفور کتاب شاهنامه فردوسی است. فردوسی به زیبایی هرچه تمام‌تر تلاش خود را کرده است که این شخصیت را بسیار جاه طلب، مغرور و منفور نشان دهد. اتفاقاً داستان جالبی را نیز برای نشان دادن این شخصیت انتخاب می‌کند که باعث می‌شود همیشه در ذهن خواننده باقی بماند. شخصیت ضحاک ضحاک یکی از پادشاهان ایرانی بود که ابتدا پدر خود را به قتل رسانده و بعد وارد ایران می‌شود. سپس جمشید را می‌کشد و خود به تخت می‌نشیند. روزی ابلیس به دیدن ضحاک می‌رود و بر روی شانه‌های ضحاک بوسه می‌زند. در آن زمان، دو مار روی شانه‌های ضحاک رشد می‌کنند که به گفته ابلیس، ضحاک باید از مغز سر جوان‌ها، تغذیه می‌کرد تا بتواند زنده بماند. به همین دلیل ضحاک قتل های بسیار زیادی مرتکب شد و آسیب بسیاری به مردم کشورش وارد کرد که در نهایت شخصی به نام کاوه به جنگ ضحاک رفته و او را از بین می‌برد.

کیکاووس نیز یکی دیگر از شخصیت‌های منفی در شاهنامه است. فردوسی سعی کرده، شخصیت کیکاووس را فردی نادان و خشن نشان دهد که تصمیمات درستی نمی‌گیرد. کیکاووس در این کتاب یکی از پادشاهان ایرانی و فرزند کی قباد است. معمولاً در این کتاب نمی‌توان شخصیت پردازی زیادی از این شخص به دست آورد. آنچه که از این کتاب برداشت می‌شود، این است که کیکاووس طمع زیادی داشت که به بهترین جایگاه دست پیدا کند. به همین دلیل کاخ های زیادی بنا کرد و با استفاده از طلا و زر، قصد داشت یک سلطنت بزرگ داشته باشد. در واقع فردوسی این چنین بیان می‌کند که کیکاووس جاودانه بوده ولی اشتباهات بسیار زیادی انجام داده است که در نهایت باعث می‌شود، فناپذیر شود.

و در نهایت شعری از شاعر ایرانی، ابوالقاسم فردوسی: مکن بد که بینی به فرجام بد ز بد گردد اندر جهان نام بد نگر تا چه کاری، همان بدروی سخن هرچه گویی همان بشنوی تو تا زنده اي سوی نیکی گرای مگر کام یابی به دیگر سرای