...𝘛𝘩𝘢𝘵 𝘯𝘪𝘨𝘩𝘵

هر شب زیر نور ماه قدم میزد و با ماه حرف میزد ، هیچوقت نتونست حرفاشو به کسی جز ماه بگه چون میدونست آخرش چی میشه ، اما اون شب دیگه حرفی برای گفتن نبود..

بر عکس هر شب بارون میبارید قطره های زیبای بارون روی صورتش میزد اما اون بازم رفته بود تا فقط ماه و ببینه ، چیزی برای گفتن نداشت تمام ساعت رو به الماس توی آسمون خیره مونده بود ، داشت به چی فکر میکرد؟..

دسته گل رز سفیدی روی نیم کت خیس گذاشت و اونجارو ترک کرد..

اون شب هیچکس متوجه نشد که به چی فکر میکرد حتی ماه..

بعد از اون شب دیگه کسی نبود که زیر ماه قدم بزنه و با ماه حرف بزنه تا کمی آروم بشه و به آغوش ماه پناه ببره..