خواص دارویی و شیمیایی چغندر

چقندر گیاهی است دو ساله که در سال اول دارای برگ های گسترده است و ریشه آن اندوخته قندی می سازد. در سال دوم ساقه گل دار آن تشکیل شده، اندوخته را به مصرف می رساند.

چغندر انواع گوناگونی دارد. چغندر معمولی به رنگ بنفش تیره یا قرمز است. نوع دیگر آن به رنگ زرد روشن است که به منظور استفاده از شکر آن در نقاط مختلف دنیا کشت می شود. مفید ترین و بهترین قسمت چغندر برگ آن است.

ساقه چغندر و سپس ریشه آن که لبو نام دارد، از نظر ارزش غذایی در رتبه های بعدی قرار دارند. رنگ ریشه چغندر ممکن است زرد، سرخ یا سفید باشد که به صورت قابل استفاده است، ولی بیشتر به صورت پخته مصرف می شود.

ترکیبات دارویی و شیمیایی چغندر بسیار مغذی است زیرا سر شار از ویتامین های A،B،C، مواد معدنی با ارزشی مانند فسفر، کلسیم، منیزیم، پتاسیم، مس، آهن، گوگرد، و همچنین مقدار زیادی قند است. سدیم موجود در چغندر کمی بیشتر از سبزیجات دیگر است

و در عین حال منبع بسیار خوبی برای آهن، فیبر و پتاسیم به شمار می رود. وجود ویتامین های P،B2 AوC در برگ چغندر به ارزش غذایی آن می افزاید. صد گرم چغندر تقریبا حاوی موادی زیر است: انرژی ۳۳کیلو کالری، مواد پروتئنی ۱/۲گرم، هیدرو کربن ۲/۷گرم،

چربی ۰/۰۶گرم، کلسیم ۱۱/۱ گرم، فسفر بیست میلی گرم، اهن ۰/۸ میلی گرم،ویتامین Aحدود پنج هزار واحد، ویتامین ث ۱۷/۶۲ گرم، ویتامین B3حدود ۰/۳۳ میلی گرم، ویتامین B2 حدود ۰/۲۵ میلی گرم، ویتامین B1 حدود ۰/۰۱۵ میلی گرم.