چرا کودکان سنگاپور در ریاضی قوی هستند؟

سنگاپور در آزمون‌هایی که نقاط قوت سیستم آموزشی در نقاط مختلف جهان را نشان می‌دهند، نتایج چشمگیری خصوصاً درزمینهٔ ریاضی دارد. دلیل آن تا حد زیادی روش منحصربه‌فرد آموزش ریاضی این کشوراست. سنگاپور در آزمون پیسای سال ۲۰۲۲، بالاترین رتبه جهانی در ریاضی، خواندن و علوم را به دست آورد. این کشور به شکل تاریخی در ریاضی بسیار موفق بوده است. بخشی از این موفقیت مدیون روش خاص تدریس ریاضی در این کشور دانسته شده است.

پیسا (برنامه بین‌المللی سنجش دانش آموزان) یک سیستم درجه‌بندی است که استاندارد تحصیلی دانش آموزان ۱۵ ساله را می‌سنجد. این برنامه را سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (او ای سی دی) اجرا می‌کند. ریاضی یکی از سه موضوع درسی است که پیسا سال ۲۰۲۲ بررسی کرد. دانش آموزان ۱۵ ساله سنگاپوری در این سنجش ۵۷۵ امتیاز کسب کردند. امتیاز متوسط ،بر اساس ۸۱ کشور شرکت‌کننده ، ۴۷۲ امتیاز بود.

مسئولان سنگاپوری معتقدند ریاضی نقش مهمی درآموزش تفکر منطقی و تحلیل در مردم دارد و به همین دلیل کودکان سنگاپوری از سن کم یاد می‌گیرند چطور فرآیندهای اصلی ریاضی‌مانند استدلال، برقرار کردن ارتباط و مشابه‌سازی را در خود تقویت کنند. این روش ابتدا توسط وزیر آموزش سنگاپور در دهه هشتاد میلادی برای مدارس دولتی اجرا شد. این روش آموزشی به‌جای تمرکز بر حفظ کردن صرف بر این تمرکز دارد که دانش آموزان آنچه یاد می‌گیرند را عمیقاً درک کنند. این روش در دهه‌های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان مورداستفاده قرارگرفته است.

زیربنای روش ریاضی سنگاپور را دو ایده مرکزی تشکیل می‌دهند. یکی رویکرد بنیانی، تصویری و انتزاعی (سی پی‌ای) و دیگری تسلط و مهارت. رویکرد سی پی‌ای منحصر به روش ریاضی سنگاپور نیست و ابتدا توسط یک روان‌شناس آمریکایی به نام جروم برونر در دهه ۶۰ میلادی شکل گرفت و توسعه یافت. فکر اصلی این رویکرد این بود که ریاضی برای کودکان و حتی بزرگ‌سالان مشکل است زیرا مبحثی انتزاعی است.

دکتر آریل لیندورف، استادیار رشته آموزش در دانشگاه آکسفورد به بی‌بی‌سی گفت: «در روش ریاضی سنگاپور، دانش آموزان همیشه کارهایی مشخص و قابل‌لمس انجام می‌دهند. آن‌ها برای یادگرفتن جمع‌کردن اعداد از مکعب‌های کوچک استفاده می‌کنند و آن‌ها را روی‌ هم قرار می‌دهند. یا ممکن است این کار را با عکس و تصویر انجام دهند. مثلاً تصویری از گل، انسان، قورباغه یا هر چیزی که درک موضوع را برایشان ساده می‌کند در دست داشته باشند و با روی‌هم گذاشتن آن‌ها مسئله را درک کنند و نه‌فقط با شمردن اعداد.»