انواع نژادهای عقاب

آشنایی با زیباترین گونه های عقاب

بزرگترین نوع عقاب است که زیستگاه آن در قاره آمریکا بوده و طول بدن آنها تا ۱۰۰ سانتی متر نیز برآورد شده است. جنس ماده آن تا ۱۰ کیلوگرم و جنس نر آن تا ۸ کیلوگرم افزایش وزن پیدا می کند. این عقاب پرهایی سفید متمایل به خاکستری در سر خود دارد که هنگام هیجان، خشم و شادی باز شده و حالت جالبی به او می دهد. این عقاب در مناطق جنگلی آمریکای جنوبی و مرکزی مانند برزیل و مکزیک زندگی می کند و غذای او از شکار حیواناتی مانند میمون، آهو، طوطی های ماکائو، تنبل ها و … تامین می شود.

این عقاب به شدت در خطر انقراض است و تنها در چهار جزیره از مجموعه جزیره های فیلیپین می توان آن را یافت. این پرنده به نام عقاب میمون خوار نیز شهرت یافته است. سر و سینه پاهای این عقاب پوشیده از پرهای سفید و در بال های او پرهای قهوه ای وجود دارد. طول این پرنده حدود ۸۰ الی ۱۰۰ سانتی متر است و بین ۵ الی ۸ کیلوگرم وزن دارد، بنابراین جزو عقاب های عظیم الجثه به حساب می آید.

این پرنده شکاری در صحرای آفریقای جنوبی یافت می شود و نسبت به گونه های فوق، فراوانی بیشتری دارد. زیستگاه این پرنده عموما مناطق جنگلی است و از پستاندارانی مانند میمون و گوزن و موش، مارمولک و سایر پرنده ها تغذیه می کند. طول دم این پرنده به ۹۰ سانتی متر می رسد، اما با این حال وزن کمتری نسبت به بزرگترین عقاب آفریقا دارد. این عقاب، پاها و پنجه هایی قوی دارد که سبب خورد کردن جمجمه شکار شده و امکان حمل شکارهایی تا وزن ۳۰ کیلوگرم را فراهم می کند.

سراسر بدن این عقاب پوشیده از پرهای سیاه است به گونه ای که به کلاغ شباهت دارد، اما طول بدن آن بین ۶۰ الی ۸۰ سانتی متر است که آن را از کلاغ ها متمایز می کند. منقار بزرگ و خمیده ای دارد و انتهای دم آن سفید است. این عقاب،بومی کشورهایی مانند مکزیک و آمریکای جنوبی و مرکزی میباشد و به ندرت در ایران مشاهده شده است. آنها معمولا بر روی ارتفاعات و کوه ها زندگی می کنند و از پستانداران، مارها و حیوانات کوچک تغذیه می کنند.

این عقاب بومی صحرای جنوبی آفریقا بوده و در مناطق کم درخت زندگی می کند. برای لانه سازی به بالای درختان پناه می برد و جزو پرنده های بزرگ به حساب می آید. طول دو سر بال های او به ۲۶۰ سانتی متر می رسد و طول بدن آن بین ۸۰ تا ۱۰۰ سانتی متر است. وزن این عقاب از ۳ تا ۷ کیلوگرم متغیر است و طبیعتا همانند سایر عقاب ها ، ماده آن وزن بیشتری دارد. ترکیب رنگی جالب این عقاب سبب زیبایی هرچه بیشتر آن شده است. وجود پرهای سفید با خالهای مشکی در سینه و سر و گردنی سیاه سبب تمایز آن شده است. نوع غذای این عقاب بسته به موقعیت جغرافیایی و فصل شکار متفاوت خواهد بود، این عقاب توانایی شکار انواع پرندگان، مار، مارمولک ، پستانداران کوچک تا وزن ۳۰ کیلوگرم را دارد.

این نژاد در کشورهای مختلفی ازجمله ایران پراکنده شده و در وضعیت کمترین نگرانی قرار دارد. زیستگاه این پرنده اکثرا شامل کشورهای نیمکره شمالی می باشد که شامل قاره آفریقا، آمریکا و آسیا می شود. علت نامگذاری این پرنده به نام عقاب طلایی به دلیل وجود پرهای قهوه ای روشن متمایل به طلایی در سراسر بدن اوست. فاصله دو بال آن حدود ۲ متر و طول بدن آنها بین ۸۰ الی ۱۰۰ سانتی متر است و همانند سایر عقاب ها از انواع پستانداران و خزندگان و پرندگان تغذیه می کند.

این پرنده از پرندگان شکاری بزرگ محسوب می شود. طول بدن آن ۶۲ تا ۷۲ سانتی متر می باشد و فاصله دو سر بال های آن بین ۱۶۵ تا ۱۸۵ سانتی متر است. زیست گاه های آن را نواحی جنگلی جلگه های بی درخت یا علفزار هایی با درختان پراکنده تشکیل می دهد. سر و بخش بالایی بدن آنها به رنگ زرد مایل به قهوه ای و رنگ سایر نقاط بدن آن قهوه ای تیره تا زرد نخودی متغیر می باشد. منقار قدرتمندی دارند و تمام پاهایشان با پر پوشیده شده و دم آنها گرد و بال هایشان دراز است به گونه ای که هنگام استراحت نوک بالهایشان به انتهای دم می رسد. غذای اصلی این پرنده ها را پستاندارانی به بزرگی خرگوش صحرایی تشکیل می دهد . ولی گهگاه از پرندگان ،خزندگان و حشرات نیز تغذیه می کند. برخی مواقع نیز غذای سایر پرندگان را می ربایند. این پرنده از لحاظ ظاهر بسیار شبیه عقاب صحرایی است. این دو نوع عقاب را می توان از روی طول بدنشان و نیز شکاف ما بین دو چشم که در عقاب خاکی هرگز تا پشت چشم ها ادامه نمی یابد شناسایی کرد. جثه عقاب خاکی کوچکتر ا عقاب صحرایی است. هنگام تخم گذاری در فصل بهار پرنده ماده یک الی سه تخم برای جوجه کشی می گذارد که به رنگ سفید ساده یا لکه دار هستند. لکه ها به رنگ قرمز متمایل به قهوه ای و خاکستری می باشد .مراقبت از تخم ها ۴۲ تا ۴۴ روز طول می کشد و اغلب یکی از جوجه ها دیگری را می کشد.در ایران،زمستان ها نسبتا فراوان است و به صورت مهاجر عبوری نیز دیده می شود. بومی جنوب شرق ایران است.