در ستایش مرگ .

و بعد انگار که زمان ایستاده باشد، هیچ اتفاقی نیفتاد. وضع ملکه مادر نه بهتر شد، نه رو به وخامت گذاشت. ملکه مادر بین مرگ و زندگی معلق مانده بود و تن نحیفش درست لبه زندگی تکان تکان می خورد و هر لحظه ممکن بود به آن سمت دیگر برود، لیکن با طنابی باریک به این سمت محکم شده بود، طنابی که از روی هوسی نامعلوم، مرگ نگهش داشته بود، چرا که جز مرگ چه کس دیگری می توانست طناب را نگه دارد. آن روز هم گذشت و آن روز، چنان که اول قصه هم گفتیم، هیچ کس نمرد. {قسمتی از کتاب}

«بعد از مدتی علت مرگ فراموش میشود. فقط دو کلمه می ماند، او مُرد»

« قطعا حضور مرگ همچون هوایی برای تنفس کردن برای ادامه زندگی لازم است »

«دنیای داستانی ساراماگو دور از افسانه و حکایت نیست؛ همان قلمرو کافکا، گوگل و بورخس» -لوس آنجالس تایمز

«شاید ساراماگو بزرگترین نویسنده عصر ما باشد» -شیکاگو تریبون

نویسنده : ژوزه ساراماگو - مترجم : شهریار وقفی پور - انتشارات : مروارید