بـاب دیلـن

بـاب دیلـن که اسم کامل او رابرت آلن زیمرمن است، در 24 ماه مه سال 1941 میلادی در مینه سوتا متولد شد. وی به یک خانواده یهودی از طبقه متوسط جامعه تعلق داشت. در دهه 1950 باب مثل بسیاری از کودکان و نوجوانان آمریکایی از طریق وسیله جدیدی به نام رادیو ترانزیستوری عاشق موسیقی شد. او در نوجوانی زادگاه خود را ترک کرد و نام خود را هم تغییر داد. می گویند نام هنری خود را از شاعر اهل ولز بریتانیا، دیلن تامس گرفته است.

وی که در سبک موسیقی بومی آمریکا به فعالیت پرداخت، در دهه 1960میلادی به سبک راک روی آورد و اشعار عاشقانه راک اند رول روز را با اشعار ادبی و روشنفکرانه کلاسیک در هم آمیخت. دیلن در ایجاد سبکی در موسیقی به نام راک بومی (Folk Rock) در اواسط دهه شصت بسیار تاثیرگذار بود و به شکسپیر هم‌نسلان خود شهرت یافت.

بعضی از آثار دیلن به عنوان سرود جنبش های احتماعی دهه شصت مطرح شده است. دیلـن در پنج دهه اخیر در موسیقی آمریکا به عنوان یک پدیده مطرح بوده و یکی از تاثیرگذار ترین چهره های موسیقی معاصر آمریکا محسوب میشود. او نوازنده، آهنگساز، طراح و نقاش نیز هست. کتاب طرح خای تو خالی دیلـن در سال 1994 منتشر شد و در سال 2007 برخی از آثارش در نمایشگاهی در آلمان در کنار آثار نقاشان بزرگ اروپا از جمله پیکاسو به نمایش در آمد.

باب دیلن به خاطر ترانه های زیبا و پرمفهموش بارها نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد و در نهایت جایزه نوبل ادبیات سال 2016 به او تعلق گرفت.

اما دیلن به تماس های مکرر مسئولان آکادمی نوبل پاسخی نداد و سرانجام آنها اعلام کردند تلاش خود را برای یافتن او متوقف کرده‌اند. بلافاصله پس از اعلام نام او به عنوان برنده نوبل او در لاس وگای برروی صحنه رفت اما هیچ اشاره ای به این جایزه نکرد. در 21 اکتبر در وب سایت رسمی باب دیلن، در مقاله ای مربوط به نقد کتابش تنها اشاره مختصری به برنده شدن او شده بود که به سرعت از وب سایتش پاک شد. در 25 اکتبر آکادمی ویژه نوبل در سوئد بار دیگر اعلام کرد که هنوز موفق به تماس با این ترانه سرای نامدار نشده و در تلفن او پیام «این شماره دیگر معتبر نیست» شنیده می‌شود.

در 27 اکتبر روزنامه نیویورک تایمز در مقاله ای بی‌تفاوتی مطلق باب دیلن نسبت به جایزه نوبل را «برخوردی سارتری» ارزیابی کرده است. ژان پل سارتر نویسنده نامدار فرانسوی در سال 1964 با رد کردن جایزه نوبل ادبیات غوغایی به پا کرد. سارتر در اطلاعیه ای توضیح داد که نمی تواند بزرگترین جایزه عالم ادبیات را بپذیرد چون معتقد است یک نویسنده نباید تحت تاثیر نهادهای فرهنگی و سیاسی قرار بگیرد.به گفته نویسنده مقاله نیویورک تایمز باب دیلن حتی یک قدم از فیلسوف اگزیستانسیالیست هم فراتر گذاشته است. او نه تنها جایزه را رد کرده، بلکه عملا آن را نادیده گرفته است. نویسنده تاکید می کند که شاید باب دیلن از معنا و باور فلسفی اقدام خود بی خبر باشد اما این مسئله از اهمیت واکنش او نمی کاهد.

در 28 اکتبر باب دیلن بالاخره پس از چندین روز سکوت اعلام کرد جایزه نوبل را می پذیرد و برای دریافت آن شخصا به اروپا سفر خواهد کرد. او گفت خبر اهدای جایزه نوبل ادبیات به او زبانش را بند آورده بوده است.

یکی از ترانه‌های باب دیلن، مترنم در باد : پیش از آنکه کسی را انسان بنامی، او چند جاده را باید پیاده طی کند؟ -- آری، یک فاخته سپید چند دریا را باید بپیماید تا بتواند بر روی شن ها ساحل بیارامد؟ -- آری، چند بار گلوله های توپ باید شلیک شوند تا سرانجام شلیک آنها برای همیشه ممنوع شود؟ -- دوست من، پاسخ این پرسش ها در باد مترنم است، پاسخ در باد مترنم است.

یک کوه چند سال می تواند پابرجا بماند تا شسته شده و به درون دریا فروغلطد؟ -- آری، چندسال انسان ها می توانند وجود داشته باشند تا به آنها اجازه داده شود آزاد باشند؟ -- آری، چندبار یک فرد می تواند سر خود را برگرداند و تظاهر کند که نمی‌بیند؟ -- دوست من،پاسخ این پرسش ها در باد مترنم است. پاسخ در باد مترنم است. -- چندبار انسان باید به بالا نگاه کند تا بتواند آسمان را ببیند؟ -- آری، چند گوش باید داشته باشد تا بتواند صدای گریه مردم را بشنود؟ -- آری،چند مرگ طول می کشد تا او بداند که انسان های بسیاری مرده اند؟ -- دوست من پاسخ این پرسش ها در باد مترنم است، پاسخ در باد مترنم است.