موسیقی متال

متال زیر مجموعه سبک راک است که در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک سبک تعریف شده پا به عرصه گذاشت. این سبک ریشه در موسیقی گروه ‌های هارد راک بریتانیایی و آمریکایی دارد که با الهام از بلوز راک و سایکدلیک راک و آمیزه‌ ای از صداهای حجیم و تقویت شده گیتار، تک ‌نوازی ‌های طولانی گیتار الکتریک و ضرب‌ آهنگ ‌های سنگین، موسیقی متال را خلق کردند. پس از گذشت چند سال از تشکیل اولین گروه‌ها، این سبک نه تنها به ‌عنوان یک ژانر موسیقی، بلکه به ‌عنوان شیوه‌ ای جدید برای بیان عقیده‌ های افراد که معمولا ساختار اعتراضی داشت شناخته شد. گروه ‌هایی مثل "بلک سبث"، "لد زپلین"، "دیپ پرپل" و "جوداس پریست" در شکل‌گیری و گسترش این شاخه موسیقی تاثیر زیادی داشتند.

مشخصه‌ های اصلی متال که آن را از راک جدا می‌ کردند عبارتند از: ۱- بهره‌گیری از ریتم سنگین ‌تر و خشن ‌تر گیتار الکتریک ۲- به ‌کارگیری ملودی و تک ‌نوازی ‌های گیتار لید (سولو) با زمانی طولانی ۳- استفاده از درون ‌مایه‌ های هارمونی سبک ‌های کلاسیک و بلوز و شکستن قالب ‌های راک ‌اند رول ۴- ریتم‌ های سنگین ‌تر و قوی ‌تر با صدای کوبنده ‌تر درامز البته باید تفاوت در محتوا را نیز در نظر گرفت. بطوری که وجود اعتراض، ضدجنگ بودن و عرفان از ضروریات آهنگ های ‌متال در دهه ‌های نخستین بود. در زیرشاخه ‌های ساخته شده در دهه‌ های بعدی برخی از این ویژگی‌ ها از جمله تک ‌نوازی گیتار لید یا استفاده از ریتم‌ های سنگین کنار گذاشته شد.

گروه‌های متال بیشتر اوقات از یک درامر، یک بیسیست، یک نوازنده گیتار ریتم، یک نوازنده گیتار لید (تک‌نواز) و یک خواننده که ممکن است نوازنده هم باشد تشکیل شده‌ است. با گذشت زمان تک‌ نوازی‌ های ظریف‌تر بخش اعظم موسیقی ‌متال را تشکیل داد و همچنین با توسعه فناوری، روش‌های جدیدی برای تغییر صدای گیتار به وجود آمد.

بلک متال، دث متال، گلم متال، ثرش متال و نو متال از شاخه های این سبک هستند و از محبوب ترین گروه های حال حاضر متال میتوان به Metallica، Slipknot، AC/DC، Linkin park و Arch enemy اشاره کرد.