‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

من سرشار از غم و احساس ‎من تاریکم پر از اشکال ‎با گوش پر از فحش و اخطار از دنیای آدما اخراجم ‎من زودتر از این حرفا رفتنیم ‎پس نمی تونم دنیا رو سخت نگیرم ‎شکل یه شبکه برفکیم ‎شکل یه کاغذ خط خطیم ‎حقمو محال پس نگیرم ‎محال هر شب نشینم پای کلمه ها خودکارو دست نگیرم ‎قشنگ شده واسم بعضی کارا ‎نوشتن از همه دردای دلم روی کاغذ ‎حتی رو درو دیوارا ‎حرفای تلخ من قصه سازه ‎سرشار از غم اعتراضه ‎دنیای من پر از اقتداره ‎دنیای من همون اتفاق که توش پره کینه و انتقامه