بال هایش را بریدند و برایش از لذت پرواز گفتند.....

وضیعت سال ۱۴۰۳

نظر شما چیه؟

#تمدن_تا_همیشه...

باید بپذیری که برخی از آدم ها همیشه در قلبت جای خواهند داشت حتی با اینکه دیگر جایی در زندگی ات ندارند

هر سلام سرانجام، یک خداحافظی دردناک است

سال ۱۴۰۳ : صد بار اگر افتادم از پا ولی ننشستم صد شب غم آمد ولی من نشکستم

پرندگانی که در قفس به دنیا می آیند پرواز را گناه بزرگی می پندارند.

میرود غافله ی عمر و ما در پی آنیم که فردا چه کنیم

من از آن روز که بی تو شده ام فهمیدم زندگی درد قشنگیست که جریان دارد

دیدمش گفتم منم نشناخت او

تقصیر خودمان است که اینطور شده ایم ز پیران و رهسپاران مشکل شده ایم ما را که به سخن رمقی نبود ما ز عصیان رسوا شدیم درد دل ما را جهان می داند ما ز صد جهان رانده شدیم ما ز ره که تاریک گشت رسوا نشدیم ره نیامد، که ویران شده ایم E.GH

بیایید از امروز دیگر خطایی نکنیم گر در خویش شکستیم صدایی نکنیم پر پروانه شکستن هنر انسان گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم یادمان باشد گر شاخه گلی را چیدیم موقع پر پر شدنش ساز و نوایی نکنیم .

از پیله بیرون آمدن گاهی رهایی نیست در باغ هم پروانه غمگین گرفتار است این کشور آن کشور ندارد حس دلتنگی دیوار با هر طرح و نقشی باز دیوار است .

وضیعت روحیم

خودتون مشاهده کنید.