ریگولوس: تو هرگز ترکم نمی‌کنی، مگه نه سوروس؟ سوروس: البته. (پس از مرگ ریگولوس) سوروس: تو ازم خواستی ترکت نکنم؛ ولی خودت ولم کردی ریگولوس آرکچروس بلک!

ولی می‌دونین قسمت دردناکش کجاست؟ ریموس مرگ همه عزیزانش رو دید؛ در حالی که مطمئن بود کمتر از همه شون عمر می‌کنه

ای ساربان؛ آهسته ران؛ کآرام جانم می‌رود. وآن دل که با خود داشتم؛ با دلستانم می‌رود

- هر وقت دلت خواست کسی رو قضاوت کنی، یادت باشه همه مردم تو این دنیا،مزایای تو رو نداشته‌ن. -گتسبی بزرگ

کاش مردم می‌توانستند این حقیقت را قبول کنند که "شما نمی‌توانید بر همه چیز کنترل داشته باشید، آقایان و خانمهای محترم."