گفتاورد
روزی خورشید گریست، چرا که از ستارگان کم‌نورتر بود. ماه که مهربانی‌اش بی‌پایان بود، تصمیم گرفت خورشید را تابان کند. او هر شب تکه‌ای از وجودش را به ستارگان بخشید تا تکه ای از خود را به خورشید دهند. تا اینکه پس از ۳۰ شب، ماه ناپدید گشت. اما به خاطر دل بزرگش، به عنوان انسان بر زمین قدم گذاشت. امروز ۲۷ سال از روزی که به زمین آمدی میگذرد، اما شاید دلت هوای خانه ات را کرده بود که دوباره برگشتی؛کسی چه داند. اما فقط میتوانم بگویم که امیدوارم روی ماه پیش دوستان خرگوشی ات خوشحال باشی. تولدت مبارک فرشته
