اون فکر میکنه هیچ فرقی با بقیه واسم نداره.. ولی جوریکه میبینمش این شکلیه:

چایی خور واقعی تی‌بگ استفاده نمی‌کنه، دم می‌کنه.

منو اونی که هیچ ربطی به هم نداریم ولی خب به جز خودمون با کسی حال نمی‌کنیم.

میتونی امتحانش کنی-

باز خداروشکر چای هست وگرنه این دنیا دیگه اصلا به درد نمیخورد.

زندگیم قبل از آشنا شدن با یک سری از آدم‌ها:

لطفا کمی بیشتر دوربین را جلو بیاورید، نیاز به کوبیدن سرم به آن دارم-

انگار که تو یه تئاتر گیر کرده باشی و یه نمایش رو هزاران بار ببینی-

دیگه مثل تو پیدا نمی‌کنم؟ عزیزم من غلط بکنم دنبال یکی مثل تو باشم.

اونی که توی رودروایسی آنفالوش نکرده بودی، آنفالوت میکنه:

‹چه زمانی؟›

لطفا قوری هم کنارتون باشه-

واکنش افسردگی‌ام به آسنترا:

با هرکی مثل خودش ؟ امکان نداره که من اینقدر بی لول باشم .

« من به طور کامل از آنچه در اطرافم می گذرد، بیرون افتاده ام. حتی وقتی کنار دیگران هستم، گویی تنهایم. بیشتر و بیشتر احساس میکنم که انسان بودن برای من نوعی شکنجه است. و با این حال، باز هم به تو فکر میکنم، آنقدر زیاد که گاهی از شدتش می ترسم.» 📜 نامه فرانتس کافکا به فلیسه بوئر

گمان می‌کردم که همه چیز حیف است. اگر نمانم حیف است، اگر تلاش نکنم حیف است، اگر نجنگم حیف است اما اکنون دیگر هیچ چیز حیف نیست؛ چرا که چیزی باقی نمانده است.

به آنها بگو رفتن های ما هجرت نبود! گریز بود؛ سفر نکردیم، کوچانده شدیم..

از من آدمی ساختند که همیشه احساس میکند که باید برود؛ حتی در بهترین لحظه هایش.