رک بگویم از همه رنجیدام از غریب و آشنا ترسیده‌ام رد پای مهربانی نیست که نیست من همه‌ی کوچه‌ها رو دیده‌ام سال‌ها از بس که خوش بین بوده‌ام هر کلاغی را کبوتر دیده‌ام بیخیال سردی آغوش‌ها من به آغوش خودم چسبیده‌ام من شما را بارها و بارها لا به لای هر دعا بخشیده‌ام

"عمر بشر کوتاه نیست ولی وقت بشر موقت است."

"چطور ممکن است زیر اسمان به این قشنگی مردم به این پلیدی زندگی کنند؟" شب های روشن/داستایفسکی

-دوست دارم رمانی درباره سکوت بنویسم؛ درباره هرآنچه مردم نمی‌گویند...

-شاید، برخی مردم زاده شده‌اند تا بنویسند و هیچ گاه نوشته نشوند.

"تابه حال درد داشته ای نتوانسته باشی از آن درد فریاد بزنی؟ من دارم از درون درد میکشم ولی ان را حتی به چشم هم کسی نمیتواند ببیند."

"تا حالا صدایی بلندتر از صدای چشم‌ها شنیدی؟"

"شاد و بی غم بزی که شادی و غم زود آیند و زود می‌گذرند..." ابن حسام خوسفی

"بید مجنون در تمام عمر، سر بالا نکرد حاصل بی حاصلی نبود جز شرمندگی=)" صائب

"چو سرو از راستی برزد علم را ندید اندر جهان تاراج غم را..." نظامی

من خودم رو‌ گم کردم. نه توی تاریکی شب ها، توی روز و روشنایی ها...

این بار که گم شدم، خودم را میان هیچ‌چیز پیدا نکردم.

وقتی جنگل اتش میگیرد درختان فرار نمیکنند، حیوانات فرار میکنند ما اینجا ریشه در خاکیم! -نادر افشار

"غم برای همیشه باقی خواهد ماند" ونگوگ