"در من امیدی‌ست، می‌آید و می‌رود اما هرگز نمی‌گویمش بدرود."

رنج باشکوه و مقدس نیست عزیزم، رنج سیاه و فرسوده‌ است؛ و این عبور از رنج است که سپید و باشکوه است.

یاد چشم‌هایت که می‌افتم، زنده می‌شوم.

"و اگر مرگی نبود... به راستی که اگر مرگی نبود؛ به دنبال چه می‌گشتیم.؟"

"افسوس چه بخوریم؟ ها؟جوانی؟ ما هرگز جوان نبودیم."

"می‌بینی؟‌ حتی اگر با تو مخالف باشم، در جبههٔ تو می‌مانم و… پس نترس…" آلبر کامو

آن لحظه چیزی نگفتم و سکوت کردم، فریاد نزدم، گریه نکردم. اما شب هنگام چون آب گرم نبود گریه کردم

"دست‌هایی داشتیم که برای به آغوش کشیدن خلق شده بودند، اما فقط نوشتند و نوشتند و هرگز به آغوش نکشیدند."

دریایم و نیست باکم از طوفان/ دریا همه عمر خوابش اشفته است

"من ابلهی هستم با یک قلب اما بدون مغز، تو هم ابلهی هستی اما با یک مغز و بدون قلب؛ اما ما هر دو غمگینیم و در حال رنج کشیدن."

"اما عزیز من، کاش در روزگار دیگری می‌زیستیم؛ ما همگی حیف بودیم..."

"تو فکر می‌کنی کسی که صدایت را نمی‌شنود، چشم‌های غمگینت را می‌بیند؟"

گفته بودی که چرا خوب به پایان نرسید؟ راستش زور من خسته به طوفان نرسید. - کیانوش سفری

رک بگویم از همه رنجیدام از غریب و آشنا ترسیده‌ام رد پای مهربانی نیست که نیست من همه‌ی کوچه‌ها رو دیده‌ام سال‌ها از بس که خوش بین بوده‌ام هر کلاغی را کبوتر دیده‌ام بیخیال سردی آغوش‌ها من به آغوش خودم چسبیده‌ام من شما را بارها و بارها لا به لای هر دعا بخشیده‌ام

"چطور ممکن است زیر اسمان به این قشنگی مردم به این پلیدی زندگی کنند؟" شب های روشن/داستایفسکی

-دوست دارم رمانی درباره سکوت بنویسم؛ درباره هرآنچه مردم نمی‌گویند...

-شاید، برخی مردم زاده شده‌اند تا بنویسند و هیچ گاه نوشته نشوند.

"تابه حال درد داشته ای نتوانسته باشی از آن درد فریاد بزنی؟ من دارم از درون درد میکشم ولی ان را حتی به چشم هم کسی نمیتواند ببیند."

"تا حالا صدایی بلندتر از صدای چشم‌ها شنیدی؟"

"شاد و بی غم بزی که شادی و غم زود آیند و زود می‌گذرند..." ابن حسام خوسفی

"بید مجنون در تمام عمر، سر بالا نکرد حاصل بی حاصلی نبود جز شرمندگی=)" صائب

"چو سرو از راستی برزد علم را ندید اندر جهان تاراج غم را..." نظامی

این بار که گم شدم، خودم را میان هیچ‌چیز پیدا نکردم.

وقتی جنگل اتش میگیرد درختان فرار نمیکنند، حیوانات فرار میکنند ما اینجا ریشه در خاکیم! -نادر افشار