تمرین نویسندگی

هربار که به نواخته شدن تار های صوتی ات می اندیشم دلم میگیرد صدایم درنمی آید نفسم می رود و غم دلتنگی مانند ابری بزرگ بر سر من سایه می اندازد شهر من لاله هایش خشکیده اند شهر من آب موجود در چشمه های غمش از اشک پر شده است شهر من دیگر به جز صدای قار قار کلاغ ها صدایی نشنیده است شهر من را چرخ دنده ی صدای تو میچرخاند

خسته شدم از سکوت و صدای تو همچنین تو گوشم میپیچه ولی میخوام دوباره بشنومشون

و وجودم پر می کشد برای نوای حنجره تو..

خیلی دلم میخاد صداتو بشنوم‌.

می‌دانی، حتی پرندگان هم این روزها آوازشان به گوشم نمی‌نشیند، مگر اینکه با زمزمه‌های تو همراه شود.

جهت دستاورد

مدت هاست گویش گوش نواز تو برایم مانند خاطره ی شیرینی شده که مشتاق تکرار شدنش هستم و خواهم ماند...:)))

دوست دارم دوباره صداتو بشنوم

دلم برای آهنگ مورد علاقه ام تنگ شده_

“دلم یه همچین صدایی رو می‌خواست که الان داره تو سرم می‌پیچه! انگار یه آهنگِ آشناست که خیلی وقته نشنیدمش.”

انگیزم برای زندگی تموم شده میشه باهام صحبت کنی؟(: