استاندارد زیبایی های عجیب😬

این استاندارد زیبایی عجیب در قرن سیزدهم در چین رواج داشت. خواستنی ترین عروس کسی بود که طول پاهایش بیشتر از ۷ سانتیمتر نباشد. دخترها از سن بسیار کم پاهای خود را می بستند و انگشتان پای خود را به سمت داخل خم می کردند تا شکل طبیعی پاهایشان تغییر کند و درون کفش های سنتی چینی که آن زمان رواج داشت فرو رود.😬😬دردناکه خدا وکیلی 😬😬

در یونان باستان زنانی که ابروی پیوندی داشتند جذاب تلقی می شدند. به همین دلیل زنانی که به طور طبیعی ابروی پیوندی نداشتند مقداری موی بز را به رنگ مشکی درمی آوردند و با صمغ درخت به وسط ابروهای خود می چسباندند.

در ویتنام زمانی سیاه کردن دندان عملی برای زیبایی محسوب می شد اما این کار معنای عمیق تری هم داشت. آن ها اعتقاد داشتند با سیاه کردن دندان ها فرد از انرژی های بد در امان می ماند. با این حال، این کار ساده ای نبود و به کمک فرد حرفه ای نیاز داشت. فرآیند کار طولانی بود و بر اساس سنت دخترها باید به عنوان یک زیبایی طبیعی در ۱۳ سالگی دندان های خود را سیاه می کردند. 🤨

یکی از خطرناک ترین ترندهای زیبایی در عصر ویکتوریا ظاهر سل گونه بود. زنان شیفته ی ظاهری بودند که بیماری سل به فرد می داد: پوست رنگ پریده، لبان قرمز رنگ و کمر باریک. این امر موجی در میان زنان به راه انداخت که به عمد خود را به بیماری سل مبتلا می کردند یا لب های خود را قرمز و پوست شان را رنگ پریده می کردند. زن ها در این دوره همچنین کرست های تنگی به تن می کردند که مشکلات جسمانی زیادی برای آن ها ایجاد می کرد.

شابیزک که ایتالیایی ها به آن بلادونا می گویند یکی از سمی ترین گیاهان دنیا است. در عصر رنسانس زنان ایتالیایی سم این گیاه را درون چشم های خود می ریختند تا مردمک شان گشاد شود،این را یک ویژگی می دانستند که تنها زنان زیبا از آن برخوردار بودند. گرچه زیاده روی در ریختن سم در چشم ها خطرناک بود، چون می توانست باعث نابینایی شود. این کار عوارض جانبی ای هم مانند تاری دید و تپش قلب داشت.🫣

مصریان باستان به خط چشم های ضخیم شان معروف اند. در آن زمان خط چشم به شکلی که امروز می شناسیم وجود نداشت. آن ها خط چشم های بسیار تیره ی خود را با ترکیبی از مرمر سبز، سولفید سرب و سرمه ی سرب دار درست می کردند. نتیجه گرچه زیبا بود اما تمامی این مواد بسیار خطرناک بودند.

ریزش مو و تاسی همواره به ویژه برای مردان یک دغدغه بوده است. اما کاری که در گذشته برای مقابله با آن انجام می شد به طور قطع افراطی بود. یونانیان باستان برای رشد دوباره ی مو ترکیبی از زیره ی سبز، فضله ی کبوتر، ترب کوهی و گزنه درست می کردند. بدتر آنکه این ترکیب ناخوشایند کاملاً بی تأثیر بود. فضله:مدفوع 🤢

چال گونه بسیار محبوب بود و تصور می شد برای کسانی هم که به طور طبیعی چال گونه ندارند، راهی برای برخورداری از آن وجود دارد. در سال ۱۹۶۳ ایزابلا گیلبرت دستگاه چال گونه ساز را اختراع کرد که از یک فنر و دو گلوله تشکیل شده بود که به گونه ها فشار می آوردند. البته که این دستگاه کاملا بی فایده بود.

در دوران حکومت ملکه الیزابت اول زنان دوست داشتند ابروهایی تقریباً محو با پیشانی ای بسیار بلند داشته باشند؛ این ویژگی ها نمادی از هوش بالا دانسته می شد. آن ها برای بلند کردن پیشانی و عقب بردن خط رویش موهای خود، از روغن گردو و بانداژهای آغشته به آمونیاک و سرکه استفاده می کردند تا موهای خود را بکنند. همچین چیزی در اثر مونالیزا هم دیده میشه😁

البته این همه گذشته رو بد جلوه دادیم زمان حال خودمون هم تعریفی نداره امسال این مدل لب مد شده و عملش داره زیاد میشه اسمشم اختاپوسیه 😂