بـه رنـگـِ جـنـگـل:)🍃

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

"🍃🌿💚"

اسلایدهای بعد یه داستان کوتاه براتون نوشتمو سعی کردم وایب سبز داشته باشه"🍃🌿💚"

کتاب‌های ادبیات کلاسیکش را روی میز گذاشت. فنجان قهوه را برداشت و بوی دلپذیرش را به مشامش کشید. جرعه‌ای نوشید، گرم، کمی شیرین و طعم فوق‌العاده‌ی قهوه... قهوه که تمام شد، از روی مبل قهوه‌ای رنگ بلند شد، نور طلایی آفتاب که از پنجره می‌تابید، نشان می‌داد عصر شده‌است و او باز در دنیای شگفت‌انگیز کتاب‌های کلاسیکش غرق شده‌بود. به تپه نگاه کرد، تپه‌ای بالای دهکده که سرسبز بود و وسط آن یک درخت سیب. به ابرهای آسمان نگاه کرد که آرام و نرم حرکت می‌کردند. یک منظره‌ی زیبا! و چه قابی بهتر از نقاشی می‌توانست آن را وصف کند؟ یادش آمد در زیرشیروانیِ کلبه‌ی کوچکش در یک جعبه وسایل نقاشی دارد. پس پا تند کرد و به آنجا رفت.

کمی که در اتاقک زیرشیروانی گشت به کارتونی برخورد با نوشته‌ی "وسایل نقاشی" رویش. در کارتن را باز کرد که باعث به هوا رفتن غبار خاک از روی آن شد. همه‌چیز آنجا بود، بوم چوبی کوچکش و آخرین نقاشی‌اش روی بوم. پوشه‌ی نقاشی‌هایش، تیوب‌های رنگ و پالت، قلموها و کاردک. وسایل را بیرون آورد و در کیفش گذاشت. بوم را برداشت و به سمت تپه به راه افتاد.

هوا عالی بود! نسیم خنکی که گاه می‌وزید و برگ درختان را تکان می‌داد، سرشار از شادابی بود. پروانه‌ها دور گل‌ها می‌چرخیدند و بعضی کودکان در چمن‌ها می‌دویدند. بوی خوب نم خاک می‌آمد، دیشب باران باریده بود. به تپه رسید. رنگ‌های آن منظره‌ را شناخت. بوم را گذاشت و مقوای نقاشی‌، تیوب‌های رنگ‌ و قلمو‌ها را هم روی بوم. کمی از رنگ زرد، قرمز، سبز، آبی، بنفش و... روی پالت ریخت و با مخلوط کردنشان رنگ‌های جدید و شبیه‌تر به منظره‌ را ساخت.

قلمو را به رنگ می‌زد و روی مقوا می‌گذاشت، رنگ‌ها سُر می‌خوردند، ترکیب می‌شدند، جان می‌گرفتند و باعث خلق یک زیبایی می‌شدند. بین نقاشی، سیبی از درخت چید و همانطور که پیج ابرها را در آسمان می‌کشید، گازی به آن زد. شیرین و خوش‌طعم! رنگ و رنگ و رنگ. و بعد از شاید ۱ یا ۲ ساعت، قلمو، پالت و تیوب‌ها را روی بوم گذاشت، چند قدم عقبتر رفت، نگاهی به منظره انداخت و تصویرش را که حفظ کرد نگاهی به نقاشی‌ انداخت. هیچ‌وقت از نقاشی‌هایش تعریف نمی‌کرد، اما این... محشر بود!

"🍃🌿💚"