قهوه ی فرانسوی! P¹¹آخر

جونگکوک رو به جی آن کرد و با دیدن چشمان جی آن دوباره یاد قدیم افتاد! _من یک عالمه از جون وو مدرک جمع کردم میخواستم اون مدارک رو برات بفرستم ولی تو شمارت و عوض کردی! زود باش تا جون وو نیومده شماره جدیدت و بده! جونگکوک بدون هیچ حرفی کار جی آن رو کرد گوشی جی آن رو گرفت و تند تند شمارش رو وارد گوشی کرد. _من مدارک رو با یک شماره ی ناشناس برای میفرستم، جون وو داره میاد! جی آن به سمت دختر دو ساله اش رفت و مشغول بازی کردن با اون شد تا جون وو به اون شک نکنه.. شب جی آن تمام مدارک رو با گوشیش برای جونگکوک فرستاد صدای پاهایی اومد و بعد صدای بلند و رسای جون وو اومد.×عزیزم میتونم بیام تو اتاق؟ جی آن ترسید نگاهی به پنجره ی باز اتاق کرد و بعد گوشیش رو از پنجره پرت کرد پایین تا جون وو بویی نبره! _آره عزیزم بیا. جون وو وارد اتاق شد چند تا چیز رو از روی میز اتاق برداشت و بعد بیرون رفت.. جی آن غصه گوشی گران قیمتی رو می‌خورد که از پنجره، با فاصله ی بیشتر از پنج کیلومتر پرت کرده بود پایین.. یک روز بعد: ۳ آپریل ۲۰۲۵ جون وو و جی آن تو کافه ی دنجی میخندیدن، چون جون وو سعی داشت به دخترش

بستنی بده اما مدام دهن اون رو کثیف میکرد.. چند معمور پلیس وارد کافه شدن.. —آقای پارک جون وو؟ ×بله خودمم، مشکلی پیش اومده.. معمور پلیس کاغذی رو در آورد و در پاسخ گفت —شما به جرم قتل، آدم ربایی و تهدید بازداشتید، شما این حق رو دارید که وکیل بگیرید. اون معمور پلیس به جون وو دستبند زد و اون رو با خودش برد. جی آن نفس راحتی کشید بالاخره از دستش خلاص شد! همون لحظه در کافه دوباره باز شد.. جونگکوک روبه روی جی آن روی صندلی نشست. +اگر بخوای میتونی بریم بازداشتگاه. _میشه بریم یه کار نیمه تمومی دارم که باید انجام بدم. جونگکوک و جی آن به همراه دختر کوچولو به سمت بازداشتگاه حرکت کردن..

معمور های پلیس داشتن از جون وو بازجویی میکردن جی آن به سمت جون وو رفت و چنان محکم خوابوند تو صورتش که حتی دست خودش هم درد گرفت! _ببخشید ولی خیلی دلم میخواست این کار و کنم..دو ساله عقده شده بود برام.. جون وو هیچی در جواب نگفت جی آن برگشت پیش جونگکوک لبخندی زد. _کارم تموم شد الان میتونیم بریم. +بریم یه کافه ی خوب عوض این دو سال که همدیگه رو ندیدیم؟ _بزن بریم.._______________________+خب این دوسال چیکارا میکردی._اوم خوب من تقریبا کل این دوسال فقط به تو فکر میکردم؛ میدونی، من اصلا بازیگر خوبی نیستم ولی تو این دوسال جوری جلوی جون وو خوشحال رفتار میکردم که این یجورایی رفته بود تو خونم! _جونگکوک به دختر کوچولویی که روی صندلی کودک نشسته بود اشاره کرد.+این بچه ی جون ووه؟_معلومه که نه! میدونی جون وو خودش نمیدونه این بچه ی واقعیش نیست. من کلی به دکتر ها رشوه دادم تا جواب آزمایش هارو جعل کنن این بچه رو از نوزادی از پرورشگاه گرفتم..+میدونی من خیلی خوشحال شدم که این بچه ی واقعیت نیست. _چرا؟ +هیچی همینجوری.._اوه راستی جونگکوک، من یاد گرفتم پیانو

بزنم، جون وو اجازه داد یه ساز یاد بگیرم وای نمیدونی چقدر قشنگ میزنم.. اگه بخوای میتونم بیام تو عروسیت برات بنوازم.. +لازم نکرده. جونگکوک کمی مکث کرد +بجاش تو عروسیم کنار وایسا!! جی آن نگاهی به جونگکوک کرد. جونگکوک از روی صندلی بلند شد. به دلیل فاصله ی کم میز، جونگکوک تونست صورتش رو به صورت جی آن برسونه و ... (شرمنده دفعه ی قبلی رد شد دیگه نمیتونم کامل بنویسم:>>)