همونجایی که رهام کردی-

دوستامون جدا میشن... ازدواج میکنند...غریبه ها به دنیا میان... و دفن میشن اما ترندها عوض میشه... شایعه میاد و میره... اما من درست همونجایی هستم که رهام کردی... کبریت ها، یکی پس از دیگری میسوزند... دستمزدها گرفته میشن و درس ها آموخته میشن اما من... من درست همونجایی هستم که رهام کردی...کمک، من هنوز تو رستورانم، هون گوشه ای که پاتوقم بود نشستم، زیر نور محو پاهامو روی هم انداختم... اونا میگن "چه صحنه ی غمگینی"...

من، من قسم میخورم انقدری ساکت بود که میتونستی صدای افتادن گیره ی سر رو بشنوی... درست لحظه ای که حس کردم زمان متوقف شد... شیشه،روی لباس سفید شکسته شد... همه فراموش کردن، اما من... من، من همونجا موندم...روی گیره ی موهام گرد و غبار جمع شد... اونا ازم توقع داشتن جایی رو پیدا کنم؛ دیدمو عوض کنم اما من نشستم و خیره شدم... درست جایی که منو رها کردی... منو رها کردی و جز تا ابد اینجا نشستن انتخابی برام نذاشتی:))

تا حالا درباره ی دختری که یخ زد چیزی شنیدی؟؟ زمان برای همه گذشت اما اون حتی نمیدونست... اون هموز توی رویاهاش بیست و سه سالشه... چجوری قرار بود پیش بره؟ تا حالا درباره ی کسی که توی توهمات زندگی میکرد شنیدی؟؟ جدایی ها اتفاق میفتن لازم نیست بخاطرشون خودتو ببازی... و تو هم روبروی من نشستی...

توی رستوران،وقتی من هنوز کسی بودم که دوسش داشتی، زمانی که همه چیز درست درست بود... میتونستم حس کنم ریملم داره روی گونه ام حرکت میکنه... تو گفتی با یه نفر آشنا شدی... تیکه های شیشه ی روی لباس سفید، تو منو رها کردی:))