دوباره زندگی (پارت1)

قلبم داشت میومد تو دهنم من بلاخره ۱۹ سالم شد و تونستم بدم برای ادامه تحصیل آمریکا اومدم لس آنجلس بعد از اون افسردگی که تو ۱۳ سالگی تو امواج سیاهش غرق شدم بی تی اس نجاتم داد تا به اینجا رسیدم

بعد از انجام کار بورسیه رفتم خوابگاه با هم اتاقی هام هلن که اهل سوییس و ساکورا که اهل ژاپن بود آشنا شدم گفتم که من ایرانی ام و اسمم ماریاست‌ راستش تونستم واسه کنسرت بلیط بگیرم بعد دوسال کار کردن ردیف سوم !

کنسرت سه دیگه بود و دل تو دلم نبود که ببینم شون سه روز بعد: بلاخره با بلیط و لایت استیک دارم می رم کنسرت نشستم جمعیت حیرت آور و من هی می گفتم نکنه خواب باشه؟ ولی اینا حاصل تلاشمه

*پسرا اومدن* باورم نمیشه استایلشون دنس شون همه چی غیر قابل وصف بود نزدیک آخرای کنسرت شدیم مجری دو آرمی رو به صورت اتفاقی انتخاب کرد برای بغل گروهی

یهو به من اشاره کرد خشکم زد نکنه خواب باشه مجری پرسید حالت خوبه ؟ گفتم از این بهترم داریم؟ وقتی بغلم کردن داد زدم سارانگ هیو همه خندید نامجون پرسید اسمت چیه گفتم ماریا گفت کره ای بلدی گفتم آره بعد دعوتم کرد رو صحنه بخونم مننننننن!!!!!!!

من تو مدرسه سولو میخوندم پس قبول کردم آهنگ(blood sweat and tears)خوندم و هم راهش رقصیدم گفتن تحسین بر انگیزه و گفتن من استعدادی دارم که باید شکوفا بشه جیمین کارتش که کلاس روز داشت داد بهم ازم خواستن از صحنه برم ولی بعدا کارم دارن وایییی یعنی چیکار دارم پرواز میکنم از خوشحالی