قلب آبی من

رنگ آبی هم مانند خیلی از دیگر رنگ ها دنیا و داستانی دارد . دنیایی که شاید کمتر کسی از وجود آن خبردار باشد . دنیایی که در آن سکوت ، حرف ها و رازها را فاش میکند . آبی من ، ساکت ترین رنگ زمینی من . چقدر سختی دیده ای ؟! چقدر ظلم و تاریکی دیده ای ؟! ... آبی یک انسان درون گراست . مردی بلند قد با موهای سفید و کت و شلوار سلطنتی آبی . همان قدر ساکت و مرموز . همان قدر دلسرد و امیدوار . همان قدر مقتدر و مظلوم . چقدر زیباست اعماق چشم هایش . امیدی یخ زده در کریستال آبی سکوت ...

آبی یعنی آرامشی که بین من و تو جریان دارد . درست همان روزی که دلیل آرامشم شدی ، وابستگی بین ما شروع شد . آبی ، قلب زیبای من . قلبی که روح هردو را دربر دارد . قلبی که احساسات را جابه جا میکند نه خون را . آبی من ، زیباترین احساس من . آبی من ، همان قدر آرامش دهنده و عاشقانه . آبی من ، همان قدر تفرقه بینداز تا دلتنگ شوم و به سویش برگردم . آبی من ، شجاع ترین زیبای من . آبی من ، دریای پرتکاپو و آرام من .

به دریا نگاه کردم . دریای آبی . دریای طوفانی و آرامش دهنده . دریایی که هر لحظه اش مرا یاد خاطره ای می اندازد . غروبش که آبی تیره را در نگاهش دارد ، یاد آخرین روز دیدار و خداحافظی می اندازد . اول صبح ، وقتی که خورشید طلوع میکند و آبی روشنم را میبینم به یاد بهترین روزهای عمرم میفتم . آبی ، زیباترین رنگ خدایی با زیبایی میکائیلی . چه زیبا صدای فلوت خودت را در قلب من نواختی و در دل نشستی ، ای آبی ترین آبی دنیایی .

آبی من . چقدر زیبا بود روزی که روی آب رودخانه شهرم قدم میزدم . بهتر از آن میدانی چه روزی بود ؟! روزیی که باران می بارید و من هم روی گودال های آب لی لی کنان پیاده به خانه برمی گشتم . آبی من ، باران چیست ؟! برای من تعریف علمی معنایی ندارد ... آبی من ، باران را وقتی روی دستانم می بارید ، نوازش کردم . پر از احساس بود و زندگی . پر از تکاپو بود و راز . زیباست مگر نه ؟! آبی من ، چقدر هنرمندانه رنگش کردی . همان قدر روشن ولی تیره تر از ابر وجودش .

آبی من ، تو قشنگ تر از انعکاس ماه درون رودخانه هستی . ای کاش ماهی بودم در وجود آبی تو . آبی من چقدر زیبا روح میبخشی . آبی من ، چقدر زیبا جان میدهی و جان میگیری . آبی من ، با اینکه چشم های او هم رنگ تو نیست ولی میشود در آنها غرق شد . همان قدر آبی ، همان قدر مشکی ، همان قدر عمیق . درست زمانی که چشم هایش آبی شد ، دنیا را به رنگ آبی دیدم . همان قدر زیبا . همان قدر پر از آرامش . همان قدر ساکت ... آبی من . پیانوی آبی قلب من ، مراقب رنگت باشه . آسمان هم با آن تکاپویش سیاه شد :)

پایان :))