بریده هایی از شایو...

بریده هایی از کتاب شایو اثر دازای اوسامو...

چه جهنم سیاه ، دردناک و بی دروپیکری است بی پولی...

از این رو هرروز ، سپیده دم تا شامگاه ، در نومیدی انتظار چیزی را میکشم...

زنده بودن . تعهد کلان و تاب ناپذیریست که ادم زیر ان تنها با دلهره نفس میکشد...

هیچ دلیلی پشت عشق نیست . من هم در ارائه ی این دلیل های به ظاهر منطقی زیاده روی کردم...

من به جای خدا جای حق نشسته ام و اندک عذاب و وجدانی ندارم...

آیا کسی هست که تباه نشده باشد ؟ اندیشه ایست کسل کننده...