یکم درد و دل.....‌💔

شاید از قضیه ی این مسمومیت مدرسه ها خبر داشته باشین که تو قم و سایر شهر ها داره اتفاق میفته

بیشتر توی قم بوده جایی که الان دارم زندگی مو واسه خودم میکنم اکثرا اگه اتفاق این حالتی بیفته میریزم تو خوندم احساس میکنم نباید راجبش با کسی حرف بزنم

ولی خب الان ترسیدم یکم پریشونم کلا این چند وقته فکر همه در گیره مدیر ما خیلی مواظب حتی امروز نذاشت کیف ببریم سر کلاس

ولی خب بارم نگرانم چون مدرسه ی دختر خالم هم نزدیک بوده بکنن واسه همین بیشتر نگرانم کلا فکرم پریشون شده

همش دارم دعا میکنم به امید اینکه همه چیز درست بشه ولی خیلی داره بدتر میشه نمیدونم باید چیکار کنم ولی استرسم خیلی زیاده از فردای خودم خبر ندارم شاید فرا اصلا زنده نباشم همش تو سرم فکر و خیاله که الان چی میشه چیکار کنم یکم فراموش کار شدم هیشکی و پیدا نمیکردم که باهاش حرف بزنم گفتم ی تست بسازم شاید حالم خوب بشه

چون باید درس بخونم و تمرکز ندارم همین که تونستم ی جا احساساتم و بیان کنم ی پیشرفت بزگه شاید بعدا تونستم با این چیزا کنار بیام نمیدونم ی چیز طبیعیه که نگران باشم یا نه شاید الکی نگرانم نمیدونم شایدم حق دارم کلا نمیدونم