رمان انتظار برای پایان P1

سلام.اسم من کیم سانمی هست.17 سالمه و امروز میرم 18.تو کره زندگی میکنم.یه خواهر بزرگتر به اسم جولیکا دارم که به شدت از هم تنفر داریم ولی هیچوقت نذاشتیم خانوادمون اینو بفهمن.(تا اینجا داشت خودشو معرفی میکرد)الان زنگ اخر دبیرستان یا همون زنگ خونس با سول اه خدافظی کردم.رفتم بیرون از دبیرستان که متاسفانه جولیکا اومده بود دنبالم.-چی از جونم میخوای؟+نه این که خیلی دوست دارم...مامان مجبورم کرد.هیچی نگفتم و رفتم سوار میشین شدم.سمت شاگرد نشستم.+یاته بچه بودی ازم پرسیدی مرگ چه حسی داره؟امشب تجربش میکنه.لبخند پهنی زد.بدنم به معنای واقعی از ترس لرزید.وقتی رسیدیم خونه موقع ناهار مثل گا*و غذا خوردم و دیگه جا نداشتم.تا شب خودمو تو اتاق حبس کردم و فقط هم اهنگ گوش میکردم و خوابیدم.اصلا باور نمیکردم ساعت 3:33 نصف شب بود.این همه وقت همش انگار یه ساعت بود.(اگر کلمه ی بی معنی دیدیدن برعکس بخونین چون برعکس مینویسم یه سری کلمه هارو)در اتاق رو باز کردم و خیلی اروم روی پله های چوبی رفتم پایین.مامان رو دیدم که یه گوشه نشسته بود زانو هاشو لغب(برعکس)کرده بود و به گوشه ای خیره بود.معلوم بود بهش حمله عصبی دست داده.به جهتی که مامان نگاه میکرد نگاه کردم.به جهتی که نگاه میکرد نگاه کردم.بابا بود کا غرق در نوخ(برعکس)بود و جولیکا که وقاچ(برعکس) به دست بابا رو هتشک(برعکس)بود.بعد به سراغ مامان امد.به اتاقم رفتم.یک کیف برداشتم و لوازم خیلی مهم رو توش ریختم.حالا منضور حرفش رو تو ماشین فهمیدم.کوله را برداشتم و از پنجره فرار کردم.نمیدونم داشتم کجا میرفتم.فقط میدویدم و میدویدم.چند ثانیه صبر کردم تا نفس بکشم.بعد از چند دقیقه با پیادی روی سریع رفتم و وارد یه گوچه شدم.ناگهان یکی یه دستمال رو دهنم گذاشت و گفت:هیش...هیش...افرین اروم بخواب:)))))

خب همین دیگه همش تو اسلاید اول بود

لحظه حساس کات کردم میدونم خیلی رو مخم😂😂😂😂😂

ناظر به نظرت معامله وسوسه انگیزی نبود؟راستی گایز من یه معرفی هم گذاشتم اگه ندیدین ببینین.و اینکه جولیکا همین یه پارت بود دیگه تو پارتای بد میره محو میشه.