تاریکی:)

همه‌جا‌تاریک‌بود‌.خیلی‌تاریک.قلب‌آدم‌را‌به‌درد‌می‌آورد‌و‌هیچ‌نوری‌نبود‌تا‌اینکه...

تا‌اینکه‌او‌آمد‌بله‌او‌نمیدانم‌چه‌بود‌و‌.بیشتر‌شبیه فرشته‌ی‌نجاتی‌از‌طرف‌ماه‌بود‌.

دستش‌را‌آرام‌بر‌روی‌قلب‌تاریکم‌گذاشت‌و‌در‌یک‌لحظه‌قلبم‌نورانی‌و‌تابان‌و‌درخشان‌شد:)

و‌درست‌است‌که‌قلبم‌هنوز‌در‌زندگی‌تاریکی‌است‌ولی‌حالا‌نور‌دارد‌امید‌دارد‌و‌این‌امید‌و‌نور‌را‌او‌به‌من‌داد.

مثل‌خورشید‌که‌هرروز‌این‌کار‌را‌با‌طلوعش‌میکند‌.او‌خورشید‌و‌فرشته‌زندگی‌من‌است:)

عام...ممنون‌فرشته‌خانمم‌آتنا‌:)